του Κωστή Μπασογιάννη
Μια κοινωνία που
υφίσταται κρίση επιδημίας μπορεί να τεθεί σε κατάσταση ύπνου, χωρίς όλα
αυτά τα ντράβαλα και τις γελοιότητες που βλέπουμε. Όπως ένας οργανισμός
νοσεί και αναμένει την ανάρρωσή του. Όλα μετατίθενται χρονικά όσο
χρειάζεται, εκτός από κάποιες ζωτικές λειτουργίες που γίνονται με
ορθολογικό κεντρικό σχεδιασμό. Η αξιοπρεπής διαβίωση αυτό το διάστημα
εξασφαλίζεται από τα υπάρχοντα για το σκοπό αυτό δημόσια αποθέματα. Από
αυτή την κατάσταση η κοινωνία θα
μπορέσει να βγει πιο δυνατή, ξεκούραστη και ανανεωμένη. Εκμεταλλευόμενη
δε αυτό το διάστημα, με την σύγχρονη τεχνολογία θα μπορουσε να αναπτύξει
μια κατ´ εξαίρεσιν δημιουργική επικοινωνία μεταξύ των μελών της που θα
βοηθούσε ποικιλομόρφως την μετέπειτα πορεία της στην Ιστορία.
Το κόστος μιας τέτοιας ανανεωτικής αποθεραπείας θα ήταν σε σημερινό
χρήμα και με σημερινές συνθήκες όχι μεγαλύτερο από 6-7 δισεκατομμυύρια
ευρώ ανά μηνά, ανά 10 εκατομμύρια κατοίκους. Και το κέρδος κάθε τέτοιας
διαδικασίας θα ήταν πολλαπλάσιο σε χρήμα και ανεκτίμητο σε ποιοτική
εξέλιξη τής κοινωνίας.
Αλλά αυτό μπορεί να το κάνει μια
κοινωνία. Όχι ένα καπιταλιστικό χαμαιτυπείο, που στηρίζεται σε σχέσεις
ανταγωνισμού και κατά συνεπεια όλες οι λειτουργίες εκλαμβάνονται ως
ζωτικές από τους πανικόβλητους ανταγωνιστές.
Σε μια αληθινή
κοινωνία το κόστος αυτής της διαδικασίας θα είναι υποπολλαπλάσιο και το
κέρδος πολλαπλάσιο. Μια τέτοια κοινωνία αξίζει οι νέοι αυτού του πλανήτη
να ονειρευτούν και να στοχεύσουν για το μέλλον . Μια αυθεντική
ανθρώπινη παγκόσμια κοινωνία που μόνο με επαναστατικό τρόπο μπορεί να
επιτευχθεί. Γιατί βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή της Ιστορίας. Ή, όπως
έλεγε ο αγαπητός μουσάτος μάρτυρας της ευφυούς ανθρωπιάς 161 χρόνια
πριν, «στο τελευταίο στάδιο της προϊστορίας».
Bassò... (για να μην πάει χαμένος ο εγκλεισμός)
No comments:
Post a Comment