Αθηναίος των αρχών του 21ου αιώνος αναμένει τον νέον αρμοστήν

Literaire

αναμένοντας τον νέον αρμοστήν

Προσφάτως συνέβη ένα παράξενο γεγονός. Έλαβα με το ταχυδρομείο ένα παλιό κιτρινισμένο φάκελλο με γραμματόσημο πολύ παλιάς εποχής, περίπου 100 ετών. Τον άνοιξα και διάβασα τα παρακάτω:

Αθηναίος των αρχών του 21ου αιώνος αναμένει τον νέον αρμοστήν

Ανυπομονώ, έλεγες παλιά, να φτάσει η ώρα που κάποιος εξ εσπερίας λέρας

κάποιο απόλυμα φραγκικό ή γερμανικό θα βγεί εμπρός μου

και θα μου πεί  "υπάκουσε ως ο νόμος μου ορίζει".

Μπορεί της τοτινής ζωής μου τα προνόμια να με αναστείλουν

για δυό στιγμές μονάχα, και φόβος για την απώλειά τους να με πλήξη

μα πόση ηδονή αίφνης θ' αναβλύση απ' το θηκάρι και πόση η λεπίδα

γένους αρχαίου και πλήθους λαού ταπείνωση θα γιάνη! 

Και να που η ώρα εκείνη έχει φθάσει

Κι ενώ  όσα προνόμια είχες στα έχουν καταργήσει

Κι έχουν αφήσει κάποιες μικρές σκιές δικαιωμάτων, δεν δίστασες

για δυό στιγμες μονάχα, κι ας μην είχες να χάσεις παρά μόνο την ντροπή σου.

Αφού για λίγο έσκουξες και κάποιους έβρισες χυδαία,

έσκυψες  μπροστά στο απόλυμα το φραγκικό,

στον εξ' εσπερίας λέρα,

και υπετάχθης.


Βassὸ...

Τρία ποιήματα από τα «Όνειρα»

Literaire

ThinKscape Study 1 (no concept)
pastel  
Bassò... 2010

Όνειρα

1. Ηκολούθην παροπίσω

Εβαδίζαμε – εβιαζόμην – διαγκωνιζόμενος ματαίως στην πρώτη αράδα. Επονούσα. Και δεν ήξερα γιατί – ούτε να σκεφτώ να μακρύνω απ' το κοπάδι. Αλλ' επονούσα – όλο και πιότερο πονούσα – όλος πονούσα – από τα μάτια ωσο τις φτέρνες. Εβαδίζαμε και δεν ήξερα.

Εμπροστάρης, λέει, να μείνω – πιονιέρος – κεφαλή. Καθότι αυτό από μικρός διδάχτηκα – την προπορεία να κυνηγώ – και της ομάδος να προέχω. Αλλά πονούσα – όλος πονούσα – όλο και πιότερο – της πρώτης αράδας η πάχνη με μαστίγωνε – μια παγωμένη άγνοια – ένα ψυχρό τίποτε. Το τίποτε μπροστά μας.

Δεν σταματά ποτέ η πορεία – η πίστη της αδιαπραγμάτευτη – το συνεχές της αδιάρρηκτο – και η δική μου η προσφορά τί χρώμα νάχει;  Άλυκο θα τό θελα – επαναστατικό – με παλμό ρήξης – συντονισμού ιδιοσυχνότητος και κατεδάφισης παλαιοδομών. Μα ο πόνος μού ψιθύρισε το άχρωμο της παρουσίας μου – χρώμα, βλέπεις, είναι το αναπάντεχο – κι εσύ κανένα δεν εξέπληξες – καμμία θηλυκή ματιά δεν έσκιαξες για έρωτα – δεν μάκρυνες από τα πρώτα θρανία – ούτε ένα βήμα πίσω – ούτε μια εποχή.

Δεν άντεξα τα λόγια του – πονούσα ήδη πριν μου πεί – φαντάσου τώρα! Και γονατισα – έμεινα πίσω – πίσω πολύ έμεινα – μέχρι που σχεδόν τους έχασα απ' τα ματια – μονο λιγο τις φλυαρίες τους. Γιατί εφλυάρουν. Μέσα στη μέθη της προπορείας δεν μου έγιν' αισθητό – εφλυάρουν. Ναι τωρα τους ακουγα – ποιος ξερει τί λεγαμε – κι εγω θα φλυαρούσα – δεν υπάρχει αμφιβολία ότι φλυαρούσα – τώρα τους άκουγα – ακατανόητο βουητό – τί γελοίο.

Αποφάσισα. Ηκολούθην έκτοτε παροπίσω βουβός – και ησθανόμην ζων – και εγνωρίσθην με παίδες και κορασίδες και με νύμφες των αγρών – και σιωπηλα όλα τα όντα μού εμειδίων και μου εδίδοντο – γελαστά μου εδίδοντο – Δωρεάν – και νοιώθαμε όλοι τόσο καλά με τη θωπεία της απραξίας. Και δεν επόνουν πλέον.

 

2. Μελετώντας το Βασίλειο

Μελετώντας το βαθύ Βασίλειο – φόβος μεγάλος να 'μπλακείς – στο πλέγμα πού 'χει στήσει το μηδέν – να πιάνει πνοές σαν ψάρια. Κι αποκάτω το κατακάδι με τα στοιβαγμένα μέλη – ρούχο φρικτό και στιβαρό για το κενό ραμμένο – αναπέμπει εκπνοές ασυναίσθητες πια – των εθελοντών που είπαν το ναι στη Χάρυβδη. Κι αν κάποιο πρωί απο ψηλά – πέρ’ απ’ τα κόκκινα όρια του γέλιου – καταδεχθεί κανένα πνεύμα και βουτήξει προς του Βασιλείου το βυθό – πάλι θα το σταυρώσουν κατά τον αυστηρό τους νόμο – οι ανυποψίαστοι. Τί κρίμα, τί εγκληματική αμέλεια των υπευθύνων – τί σκληρότης της αληθείας, τί αλήτικη φάρσα των εντεταλμένων και των επιστατών! – Ή μήπως όλα αυτά τα σκάρωσαν εκείνοι οι παλαιοί αγγέλοι που μ’ αγαπούν – έτσι να με πειράξουν;

3. Όρτσα

Κατεπάνω στον άνεμο - νοιώθω τη θάλασσα πιο μπλέ - νόστιμο τον αέρα. Το νησί πλησιάζει πιο ποθητό. Δεν μου εζήτει πολλά η ζωή για να λάμψει - μόνο ένα πανί να βαστήξω γερά. Γερά.

Θα το νόμιζες το ωραιότερο όνειρο – μαγεμένος από τη δυναμική του παράδοξου – κόντρα στον καιρό – πόσο παράδοξο – να νικάς το πρώτο επίστρωμα της λογικής. Αυτό είναι το όρτσα – ένα άνοιγμα προς το απίθανο – ένα γούρλωμα της αντίληψης – μια λογική τρέλα.

Μας ετίναξε μια σπηλιάδα του Θεού – η καρένα σχεδόν βγήκε από το κύμα – ήπια μια γουλιά αλμυρή – πουθενά ο φόβος. Όρτσα – ούριες βολές δεν τις θέλει σήμερα το μεράκι – όρτσα εκεί στο φάρο. Γιατί η Νύχτα πέφτει – μάταια οι φάροι αστράψαν – όρτσα ο δρόμος μου, όπου κι αν είναι.
 

Bassò... 22 Μαΐου 1999

Είναι υποχρεωμένος να πετύχει

Του Κωστή Μπασογιάννη

Είναι υποχρεωμένος να πετύχει

Τεράστια ευθύνη και μεγάλη ευκαιρία δίνει ο ελληνικός Λαός προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα, τον μόνο Έλληνα πολιτικό που πολιτεύεται πλέον σε επίπεδο πλανητικό, αρα έχει την ευκαιρία και τη δυνατότητα να διεθνοποιεί το Ελληνικό πρόβλημα και να θέτει έγκυρους και ρεαλιστικούς πολιτικούς στόχους με σοβαρή πιθανότητα επιτυχίας. Η ήττα της εγκληματικής οργάνωσης  «Ν.Δ.» και των νεοφιλελεύθερων κολαούζων της, που αντιπροσωπεύουν φανερά και με περισσή θρασύτητα τον υπόκοσμο των καπιταλιστών και των διεθνών μονεταριστικών συμφερόντων, ήταν μια ακόμη νίκη του Λαού μας. Είναι ο Λαός αυτός που αποδοκιμάζει ολόκληρο το φαύλο σύστημα που κυριάρχησε και χρεοκόπησε την Ελλάδα είς βάρος του και υπέρ των αετονύχηδων κερδοσκόπων.

Ο πρωθυπουργός έχει πλέον την ευκαιρία να αποδείξει σε όλους μας, αν πραγματικά μπορεί, αυτό που ισχυρίστηκε προεκλογικά· ότι οι κινήσεις τής προηγούμενης περιόδου ήταν μια λελογισμένη τακτική υποχώρηση και δεν συνοδεύτηκε από αλλαγές στην στρατηγική στόχευσή του, που ο ίδιος υποστηρίζει ότι είναι αριστερή και κοινωνιοκεντρική.

Ο Λαός που τον ψήφισε περιμένει πριν από όλα τρία πράγματα:

1. Την άμεση απονομή δικαιοσύνης και την παραδειγματική τιμωρία όλων των υποκοσμικών στοιχείων που λυμαίνονται τη χώρα επί σαράντα χρόνια, την καταπολέμηση του μιντιακού συστήματος που τους ανήκει και με τόσο θράσος υποστηρίζει το φαύλο σύστημά τους  και την αποζημίωση της κοινωνίας για την πολιτική και οικονομική ζημιά που αυτά της προκάλεσαν.

2. Την επείγουσα διοικητική και παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας με στρατηγικό στόχο την αύξηση της εθνικής ανεξαρτησίας και άνοδο του επιπέδου αυτάρκειας της χώρας.

3. Την άμεση δρομολόγηση νομοθετικού έργου που να οδηγεί με αποτελεσματικότητα στην ανακατανομή του πλούτου προς όφελος της εργατικής τάξης και των αδυνάμων οικονομικά ομάδων, όχι με μέτρα ελεημοσύνης και αργομισθίας, αλλά με ένταξή τους στην παραγωγική διαδικασία με δίκαιη αμοιβή.

Ας καταλάβουν κάποιοι ότι το κόμμα ΣυΡιζΑ δεν πρόκειται να κάνει κάποια επανάσταση ούτε να φέρει το Σοσιαλισμό στην Ελλάδα. Ο Ελληνικός λαός όμως εμπιστεύτηκε κυρίως τον πρόεδρό του και σχεδόν μόνον αυτόν και του ανέθεσε την βαρύτατη ευθύνη της εξόδου από το παρόν αδιέξοδο, της οποίας κατα τη γνώμη μου μόνο αν προχωρήσει από αύριο κιόλας στις παραπάνω ενέργειες, θα αποδειχθεί άξιος και επαρκής.

Καλά μυαλά στον Αλέξη Τσίπρα και καλή του επιτυχία για το καλό όλων μας.

b.