του Κωστή Μπασογιάννη
Η «Δικαιοσύνη» σε συνδυασμό με μια ανεκδιήγητη, γεμάτη κενά και ατέλειες νομοθεσία, αποδεικνύεται το πιο ανορθολογικό μέχρι παραλογισμού εξουσιακό μόρφωμα του θνήσκοντος και ήδη σεσηπότος συστήματος που μας ταλαιπωρεί όλους: Δικάζει, ότι η ναζιστική οργάνωση, υπεύθυνη για αμέτρητα κακουργήματα εναντίον τής ελληνικής κοινωνίας, που έγινε πολιτικό κόμμα και κέρδισε έδρες στο κοινοβούλιο με τις ψήφους τού μαύρου κτηνώδους μισάνθρωπου ιζήματος του ελληνικού εκλογικού σώματος, αποτελεί εγκληματική οργάνωση!
Και αντί να εκδώσει αμέσως εντάλματα συλλήψεως και να παραπέμψει σε δίκη με τη κατηγορία τής ένταξης και ενδεχομένως συμμετοχής στις εγκληματικές ενέργειες της οργάνωσης όλους τους οργανωμένους χρυσαυγίτες και χρυσαυγίτισσες της Ελλάδας, αντί να αρχίσει αμέσως έρευνα στην αστυνομία, στις ένοπλες δυνάμεις, στην διοίκηση, στον πολιτικό κόσμο και στην ίδια την δικαιοσύνη για να βρεί ποιοί σχετίστηκαν με ύποπτο τρόπο, ποιοί συνεργάστηκαν και βοήθησαν άμεσα αυτή την εγκληματική οργάνωση να αναπτυχθεί σε καρκίνο και αισχύνη για την ελληνική κοινωνία, συζητά εδώ και μέρες την αναστολή των ποινών των αρχηγών της, μέχρι το Εφετείο που, με ευθύνη τής ίδιας τής «δικαιοσύνης», θα δικάσει την ίδια σοβαρότατη υπόθεση όχι αμέσως, αλλά μετά από πολλά χρόνια. Με αποτέλεσμα οι καταδικασμένοι θρασείς φασίστες εγκληματίες να κυκλοφορούν ελεύθεροι, να πολιτεύονται, να διαπλέκονται, να πλουτίζουν, να καπηλεύονται, να απειλούν, να ηγούνται τού πολιτικού υποκόσμου τής ακροδεξιάς που τους θαυμάζει, να τραμπουκίζουν και ενδεχομένως κάποιοι από αυτούς να σκοτώσουν και πάλι. Ήδη, όποιος έχει μάτια και όποιος ξέρει να τεντώνει τ΄αυτιά του για να ακούει τις τάσεις στον πάτο τού πηγαδιού, νοιώθει τα εκφασισμένα μυαλά, που είναι πολλά στην Ελλάδα, να αναθαρρούν από την ατιμώρητη θρασύτητα των χρυσαυγιτών και να εγείρονται έτοιμα για το φρικτό τους έργο.
Την ίδια στιγμή, η ίδια «τυφλή δικαιοσύνη» σε χιλιάδες υποθέσεις παραβατικότητας φτωχών ανθρώπων αλλά και αγωνιστών τής κοινωνικής απελευθέρωσης από την άρχουσα τάξη, εξαντλεί την άκαρδη και αδιάφορη για τον ανθρώπινο πόνο αυστηρότητά της και λαμβάνει αποφάσεις που τους οδηγούν στον αφανισμό, στην απελπισία και συχνά στην αυτοκτονία. Προφυλακίζει αδίκως αθώους, μόνο επειδή σε κάποιο ζευγαράκι ανακριτή και εισαγγελέα δεν αρέσει η φάτσα τους, ταλαιπωρεί τον ανώνυμο πολίτη που θα πέσει στα νύχια της με γραφειοκρατία που έχει δημιουργηθεί για να ανθούν τα γνωστά παρασιτικά επαγγέλματα που την δορυφορούν. Είναι σαφές ότι η ταξική θέση που παίρνει τις περισσότερες φορές και η τοποθέτησή της στο πλάι τής άρχουσας τάξης τής στερεί το τεκμήριο τής αντικειμενικότητας. Πρόκειται για ντροπή για την ίδια τη δικαιοσύνη, που θα ήταν πολύ λιγότερο απεχθής αν, αντί να υπηρετεί τους ισχυρούς, μεροληπτούσε από φιλανθρωπία υπέρ των αδυνάτων.
Έχοντας, διά την αθεράπευτη περιέργειά μου, περάσει στα νιάτα μου το στάδιο τής διαστροφής τού θαμώνα τής οδού Σανταρόζα (που λέει το τραγούδι) και τής οδού Σωκράτους που κάποτε ήταν το Εφετείο, είχα γίνει συχνά μάρτυρας αυτής τής αδυσώπητης συμπεριφοράς των εισαγγελέων προς τους παρανόμους φτωχοδιαβόλους, προς όλους τους απλούς ανθρώπους που στιγμιαία ή και καθ' έξιν εγκλημάτισαν. Στις μέρες μας όμως μάθαμε ότι μπορεί μια εισαγγελική λειτουργός να μεταλλαχθεί ακόμη και σε επί τής έδρας πράκτορα τής υπεράσπισης, αρκεί οι κατηγορούμενοι να είναι τα χαϊδεμένα «εριστικά» παιδιά τού καπιταλιστικού συστήματος, που αναλαμβάνουν τη βρωμοδουλειά και ύστερα τρώνε μόνο κάποιες ψιλές σφαλιάρες, για να ξεπλυθούν τα αφεντικά τους.
Κάποιοι τρομάζουν μ' αυτή την κατάσταση. Κάποιοι αδιαφορούν. Αλλά μια ματιά στην Ιστορία αν ρίξουμε, θα θυμηθούμε. Γιατί ο φασισμός και ο εθνοφυλετισμός, αν δεν συντριβούν εν τη γενέσει τους, φέρνουν οπισθοδρόμηση στην βαρβαρότητα, αλλά και βαρύ θανατικό. Αν δεν είναι σε θέση οι θεσμοί να εξουδετερώσουν το τέρας, θα υποχρεωθεί μέρος του λαού να το κάνει, και τότε θα είναι πολύ αργά. Λίγο να θυμηθούμε τις παλιές τραγωδίες, θα ξαναψιθυρίσουμε εκείνο τον παλιό στίχο: «when will we ever learn»?
Μπασὸ...
