Μια άλλη πτυχή τής υπόθεσης «κοινωνικό μέρισμα». Που αποκαλύπτει μια άλλου είδους κοινωνικο-ταξική διάκριση:
Αν κατάλαβα καλά: Άγαμος με μισθό 642,85 ευρώ παίρνει επίδομα 250 ευρώ. Τον λυπηθήκαμε; Οκ, είναι νέος και υγιής, 25 χρόνων, μένει σε ιδιόκτητο σπίτι 90 τετραγωνικά στο Ίλιον (κατω από 120.000 αξία), χατζηλικωμένος από το σόι, δουλεύει και ντελίβερι μαύρα και χρησιμοποιεί το κοινωνικό μέρισμα για να αγοράσει κινητό την Μπλακ Φράιντει ή, στην καλύτερη περίπτωση να πάει σε ένα σεμινάριο μήπως βρει καμμιά καλύτερη δουλειά. Και ο μπαμπάς του παίρνει 1.124 το μήνα (κάτω από 15.750 το χρόνο), μένει κι εκείνος με τη μαμά και το μικρό αδελφάκι σε 159 ιδιόκτητα τετραγωνικά στην Πετρούπολη (κάτω από 120.000 αξία), Τσιμπάει κι από την σύνταξη τού παπού κανα τρακοσάρι, 1.424 καθαρά. Κι η κυρά του, κάνει χειροτεχνίες, κάτι βραχιόλια κλπ, μαύρα κι αυτά, άλλο ένα τρακοσάρι, 1.724 ευρώ ο γονείς. Ξέρεις τί μέρισμα θα πάρει; 437 ευρώ. Δεν είναι πλούσιοι οι άνθρωποι, μια μικρή βοήθεια τη χρειάζονται, δε λέω... 687 ευρώ, όλη μαζί η φαμίλια. Όποιος τα αποκαλεί «ψίχουλα» σεβαστή η αντι-σύριζα ρητορεία του, αλλά άν έχει κουκούτσι μυαλό, ξέρει καλά πόση αξία έχει ένα εφτακοσάρι μέσα στην κρίση.
Κοιτάτε όμως εδώ: Ένας άλλος άγαμος, πενηνταπεντάρης, αποθηκάριος, χωρίς σόι, με εισόδημα ένα λεπτό τού ευρώ παραπάνω, 642,86 (μόλις που ξεπερνάει τα 9.000 ευρώ το χρόνο) χωρίς καμμία άλλη περιουσία, που νοικιάζει μια γκαρσονιέρα 150 Ευρώ, αυτός δεν παίρνει τίποτε! Ούτε καν αυτή την ελεημοσύνη των 250. Κι ας ζει με 12 ευρώ την ημέρα. Κι ας αδυνατεί να κάνει άλλη δουλειά γιατί γυρίζει με σπασμένη μέση κάθε απόγευμα. Και θα τον πηδήξει ο καπιταλιστής μεθαύριο την Μπλακ Φράιντει που θα τον βάλει να κουβαλάει δυο-δυο τις παλέτες με τα αγαθά που δεν μπορεί να αγοράσει. Και σήμερα πήρε ταξί για τη δουλειά του, γιατί μετρό δεν είχε και το λεωφορείο αργεί και αυτός δεν πρέπει ν' αργήσει, γιατί χωρίς αυτόν τίποτε δεν δουλεύει, κι ας τον πληρώνει ψίχουλα ο καπιταλιστής. Και δεν θα κακολογήσει τους μάγκες τού μετρό που απεργούν, όσο κι αν τον έτσουξε το δεκάρικο στο ταξί. «Χαλάλι» θα πεί, «δεν θα ιδιωτικοποιήσουμε και το Μετρό»... Και θα δουλεύει και τις Κυριακές (θα θεωρεί τον εαυτό του και τυχερό γιατί θα οικονομήσει κανένα δεκάρικο, αυτό γιά, που πλήρωσε σήμερα στο ταξί). Και το αστείο είναι ότι όταν βάλει κάτι στην άκρη παίζει και να το δώσει χατζηλίκι σε κανένα ανήψι που θα του κάνει επίσκεψη σπάζοντας την μοναξιά. Κανένα ανήψι που παίρνει κοινωνικό μέρισμα. Κι αλλοίμονό του αν - ή μάλλον όταν - αρρωστήσει.
Η ποιότητα της κοινωνίας είναι ευθέως ανάλογη με την στοργή που αυτή δείχνει στους μοναχικούς ήρωες της εργατικής τάξης. Σ' εκείνους που η δική μας μικρόψυχη διαπλεκόμενη κοινωνία, η κοινωνία των καπάτσων σογιών, οι πασταφλώρες όλων των τάξεων, νομίζουν ότι «δεν έχουν ανάγκη», ή, ακόμη χειρότερα, τους καταφρονεί ως ατυχήσαντες, άκληρους και αποτυχημένους.
Καλή μας νύχτα.
Μπασὸ...
