του Κωστή Μπασογιάννη
"Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε παράνομη την τρίωρη στάση εργασίας που είχε εξαγγελθεί στο διάστημα των εξετάσεων εισαγωγής στα Πρότυπα Σχολεία, τη Δευτέρα 28 Ιουνίου".
Πρόκειται για την πρεμιέρα τής εφαρμογής τής αντεργατικής νομοθεσίας που οι κυβερνητικοί τής σκληρής δεξιάς, τα τσιράκια της και κάποιοι αμετανόητοι ψηφοφόροι της ονομάζουν εν κρυπτώ "τελική λύση", για να ξεμπερδέψουν, όπως λένε, με τον "συνδικαλισμό των μπολσεβίκων". Η περίπτωση τής στάσης εργασίας τής ΟΛΜΕ, σύμφωνα με την νοοτροπία των ανθρώπων που δυστυχώς για την Ελλάδα βρίσκονται στην εξουσία, είναι "παράνομη", γιατί δυσκολεύει μια διαδικασία που εκείνοι θεωρούν πολύ φυσική: Την διαδικασία τής εφαρμογής τής φυσικής επιλογής σε παιδιά που βρίσκονται στη διαδικασία ανάπτυξης τού σώματος, του πνεύματος, τής προσωπικότητάς τους και τής κοινωνικής τους συνείδησης. Τα παιδιά δίνουν εξετάσεις για τα λεγόμενα "πρότυπα σχολεία". Η εκπαιδευτική κοινότητα είναι προφανώς διχασμένη για τον τρόπο εφαρμογής αυτού του θεσμού. Και ο διχασμός αυτός είναι πρωτίστως πολιτικός και κατόπιν επιστημονικός. Το βασικό ερώτημα για τους κυβερνώντες είναι πώς θα παρασκευάσουμε σε κάποια εκπαιδευτικά εργαστήρια κάποια ποσότητα "αρίστων", μυημένων εξ απαλών ονύχων στην συνθήκη τής πολωμένης κοινότητας τού ανταγωνισμού. Πώς θα δοθεί σε όσους ελέγχονται εκ γενετής ανώτεροι η ευκαιρία μιας παιδείας "ανώτερης ποιότητας", διακριτής από την μάζα των υπολοίπων που ελέγχονται από τό επιεικώς αμφιλεγόμενο διαγωνιστικό σύστημα ως μέτριοι, αποτυχημένοι ήδη από την αρχή τής εφηβείας τους. Πώς θα αρχίσει από την τρυφερή κιόλας ηλικία να κορδώνεται ως "επιτυχημένος" ή "επιτυχημένη", σε αντίθεση προς το αδελφάκι, το ξαδελφάκι, το γειτονάκι που δεν τα κατάφερε. Η διαχείριση μιας τέτοιας διάκρισης που είναι δύσκολη ακόμη και στην προχωρημένη ωριμότητα, δεν χρειαζεται και πολλή ευφυία για να καταλάβει κανείς ότι είναι σχεδόν αδύνατη σ' αυτές τις ηλικίες.
Από την άλλη ο προβληματισμός για ερευνητικά-πειραματικά σχολεία με αντιπροσωπευτική εκπροσώπηση, σχολεία που θα λειτουργήσουν ως πιλότοι για την εφαρμογή των αποτελεσμάτων των ερευνών τους σε όλη την δημόσια παιδεία. Το δείγμα τής πειραματικής αυτής έρευνας είναι αυτονόητο ότι θα αποτελείται από παιδια όλων των επιπέδων και ιδιαιτεροτήτων σε μια συνύπαρξη όπου η διδασκαλία επιζητεί την αλληλοβοήθεια και την παραγωγική συνύπαρξη. Αυτό το πρότυπο ερεύνης που προϋποθέτει όχι διαγωνισμό αλλά ειδική κλήρωση, τίθεται στο ανώτερο αυτό επίπεδο από όσους δίνουν προπορεία στην κοινωνία και όχι στο ατομικιστικό κυνήγι τής "επιτυχίας". Στην συγκρότηση προσωπικοτήτων που συνεργάζονται αρμονικά για κοινούς δημιουργικούς σκοπούς στο πλαίσιο μιας κοινωνίας και όχι ιδιωτών που ανταγωνίζονται ή συναγωνίζονται συγκυριακά για να πετύχουν ιδιοτελείς στόχους στο πλαίσιο ενός στίβου μάχης, ή μιας τυχαίας σύμπτωσης ιδιωτικών συμφερόντων.
"Για την κινητοποίηση είχε προσφύγει στα δικαστήρια η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως. Στον προσωπικό της λογαριασμό στο Twitter ανακοίνωσε την απόφαση του δικαστηρίου.
«Το Δικαστήριο έκρινε παράνομη τη στάση εργασίας της ΟΛΜΕ. Πάνω από 8000 παιδιά θα μπορέσουν να δώσουν απρόσκοπτα τη Δευτέρα εξετάσεις για εισαγωγή στα Πρότυπα Σχολεία. Καλή επιτυχία!», έγραψε η Υπουργός Παιδείας".
Η ανακοίνωση της κατά κακή τύχη τής Ελλάδας στρογγυλοκαθισμένης στην καρέκλα τής υπουργού Νεοδημοκράτισσας, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ή διαλόγου. Αυτό, κατά τη γνώμη μου δίνει το ελεύθερο στον Ελληνικό λαό στο μέλλον να προσβλέπει, σύμφωνα με την αρχή τής αμοιβαιότητας σε μια αντίστοιχα αυστηρή και αδιάλλακτη απάντηση στους σημερινούς κυβερνήτες.
Προσβλέπουμε στη μελλοντική συντριβή αυτής τής νέας επέλασης τής μαύρης αντίδρασης, που εκφράζεται στη σημερινή συγκυρία από τις αδίστακτες μορφές τής Κεραμέως, της Μενδώνη, του Μητσοτάκη, του Γεωργιάδη, του Βορίδη, του Χατζηδάκη και όλων των άλλων τυραννίσκων τής παράταξης που ευθύνεται αποκλειστικά για όλες τις καταστροφές που έπληξαν τη χώρα μας στη διάρκεια τής σύγχρονης Ιστορίας της. Και η συντριβή αυτή θα γίνει εφικτή μόνο με την επαναστατική συνεργασία τής πλειονότητας των Ελλήνων, η οποία προφανώς απεχθάνεται την δημόσια δράση τους.
Δύο περίπου εκατομμύρια πολιτικά και κοινωνικά πρωτόγονων και ανεπαρκών ανθρώπων κρατούν ομήρους όλους τους υπόλοιπους, που είναι τουλάχιστον τριπλάσιοι. Καταστρέφουν το μέλλον των ίδιων τους των παιδιών, παιδαγωγόντας τα για να γίνουν μοναχικοί πολεμιστές σε μια μάχη ήδη χαμένη που τα καταδικάζει είτε στην θλίψη τής αποτυχίας, είτε στην αξιολύπητη θέση τής επί πτωμάτων αναπαυόμενης διάκρισης, μιας αριστείας τής ντροπής, που ακίζεται και επιχαίρει αυτάρεσκα για την ήττα και τον πόνο των ηττημένων.
Πρόκειται για το απόλυμα μιας παλαιότερης εποχής κατά τη διάρκεια τής οποίας οι λαοί, στην πλειονότητά τους αναλφάβητοι και ζαλισμένοι από τις ιλιγγιώδεις αλλαγές στη ζωή τους που επέφεραν οι ιστορικές ανατροπές και μεταβάσεις από τον μεσαίωνικό κόσμο στην αστική επικράτηση, κλείστηκαν στον εαυτό τους, παραδιδόμενοι σε ένα ατομικιστικό αμυντικό πάθος, για να επιβιώσουν μιας ανισοβαρούς σχέσης ψευδο-ελευθερίας: του διπόλου εργοδότη-εργαζομένου, στο αλλοτριωτικό πλαίσιο τής κεφαλαιοκρατίας. Οι εργαζόμενοι που πουλούσαν ως ευτελές εμπόρευμα την ικανότητά τους για εργασία ίσα για να επιβιώσουν όπως όπως, χωρίστηκαν σε επαναστάτες οραματιστές μιας άλλης κοινωνίας και συντηρητικούς φοβισμένους εθελόδουλους. Σήμερα έχει προσωρινά επικρατήσει αυτή η θλιβερή απολυματική μάζα των τελευταίων, η οποία έχει όμως το "πλεονέκτημα" τής αφελούς απροϋπόθετης, σχεδόν θρησκευτικής πίστης στην πονηρή χειραγώγηση που επιφυλάσσουν οι αστοί στην ακαλλιέργητη μάζα. Της πίστης στην μωροφιλόδοξη ονείρωξη τής ατομικής "επιτυχίας" στο στίβο του ανταγωνισμού. Αλλά είναι αυτή η μάζα και ευεπίφορη στην εξαγορά, το εθνοθρησκευτικό παραμύθιασμα και το παραδοσιακό χυδαίο ρουσφέτι στο οποίο οι Μαυρογιαλούροι τής δεξιάς ήταν πάντοτε και είναι πρωταθλητές. Νομίζουν οι κακόμοιροι ταπεινοί ικέτες ότι παίζουν με ίσους όρους με τα πανίσχυρα αφεντικά τους. Ότι, έτσι μόνοι, ανοργάνωτοι κι ανυπεράσπιστοι που είναι, "δημιουργούν"! Ότι "διαπραγματεύονται ελεύθερα". Ότι είναι τάχα ελεύθεροι.
Όμως η Ιστορία γεννά πάντα, γενιά τη γενιά, εκείνους που επίμονα και χωρίς δισταγμούς, εργάζονται γι αυτήν συλλογικά, ταπεινά, οργανωμένα, κυοφορώντας ένα κόσμο απαλλαγμένο τόσο από τους πονηρούς εκμεταλλευτές, όσο και από το αφελές ή κουτοπόνηρο κοινό τους.
Πλησιάζει η ώρα που η φάρσα τού καθεστώτος θα αποκαλυφθεί και στον τελευταίο πολίτη. Ελπίζω ακόμη και εκείνοι που πιστεύουν στην απατηλή ικανότητα και τις καλές προθέσεις των "αρίστων" τής συμφοράς, θα καταλάβουν την σημασία του λάθους τους και δεν θα το αποδώσουν σε κάποια τυχαία παρεξήγηση τής στιγμής, αλλα στην θεμελιακή δομή τής ίδιας τους της σκέψης.
Άν κάποιοι νοιώθουν ότι προσβάλλονται από αυτές τις σκέψεις, και ξέρω ότι θα είναι πολλοί, ας μην βιαστούν να παρεξηγηθούν. Το να νοιώθεις γελοίος για τις επιλογές τής ζωής σου, είναι το πρώτο βήμα για να ξαναγίνεις άνθρωπος χρήσιμος για την κοινωνία και όχι για τον φτωχούλη ναρκισσισμό σου. Για τους συμπολίτες και συντρόφους σου και όχι για εκείνους που σε κοροϊδεύουν, και σε εκμεταλλεύονται, γελώντας εις βάρος σου. Αν δεν έχει κανείς νοιώσει αυτή τη γελοιότητα που κάθε αναπτυσσόμενος άνθρωπος έχει νοιώσει, κάτι κακό και στάσιμο υπάρχει στη ζωή του. Και η παρούσα πολιτική συγκυρία με τον εξοργιστικό αυταρχισμό, με την νηπιακή ρηχότητα αλλα και με την επικίνδυνη γελοιότητα των κυβερνώντων είναι μια ευκαιρία για όσους υποστηρικτές τους διατηρούν ακόμη ίχνος αξιοπρέπειας, έστω και ψευδο-αστικής, να καταλάβουν πόση ζημιά έχουν κάνει σε όλους τους άλλους και στους ίδιους τους εαυτούς τους με τις επιλογές τής ζωής τους.
Μπασò...
__________________
