Φως

"Hagiasophià in Konstantinoupolis"
Lighting Class 537
Lesson 1 by Bassò... 2011

του Κωστή Μπασογιάννη

Το μεγάλο μυστικό τής Αγιάς Σοφιάς είναι το Φως. Το Φως τής Ενότητας. Η Αίσθηση ότι βρίσκεσαι όχι μεσα σ΄ένα Ναό, ένα Τέμενος ή την τεχνητή βάση μιας οποιασδήποτε τελετουργίας, αλλά σε μια γειτονιά κοινωνίας αληθινά ανθρώπινης, φωτισμένης από το Ουράνιο Φως τού τεράστιου και ανεπανάληπτου προνομίου να είσαι Άνθρωπος! Χαριτωμένος με την ικανότητα μιας δημιουργικής συνείδησης, μιας ιστορικής λειτουργίας, μιας πορείας ανάπτυξης και τελείωσης δια τής ενοποίησης, της των πάντων Ενώσεως και Ενότητας, Δια του ...Φωτός!

Με την πάροδο των χρόνων ο άνθρωπος κατάλαβε ότι αυτή η ανάπτυξη περνά από συγκρούσεις, επαναστάσεις, αντιφάσεις, αυταπάτες, συνειδητοποιήσεις, ήττες, θανατικά. Μια τριβή με το αρχαίο κακό. Μια φρικτή και τραγική σταδιοδρομία με προσδοκία κατάληξης σε Νίκη περιφανή και ... Φως!

Αξίζει να σπουδάζουμε αυτό το ιστορικό διαμάντι τού ανθρώπινου πολιτισμού. Και να βρίσκουμε όλο και περισσότερα, όλο και πιο χρήσιμο υλικό για την μεγαλειώδη ανάπτυξη του Ανθρώπου προς το μέλλον. Του Ανθρώπου ως πρόσωπο, ως Προσωπικότητα. Του Ανθρώπου ως Κοινωνία. Κάτι που είναι (τί περισσοτερο θα μπορούσαμε να ζητήσουμε;) μια σπουδή ...Φωτός!

Κανένα διάταγμα δεν μπορεί να διώξει αυτό το Φως. Δεν μπορεί κανείς, ακόμη και αν γκρεμίσει την Αγια Σοφιά, να το αποστερήσει αυτό το Φως από τους μύστες τού Θαβώρειου Επαναστατικού και Μεταμορφωτικού Μυστηρίου τής Ενότητας. Υλικού και άκτιστου μαζί. Εμπνευσμένου από την Ύπατη Αρμονία που γεννά, με την παρατήρηση και αναγνώριση των μεγάλων θαυμάτων, το όμορφο και παράξενο είδος στο οποίο έχουμε το υψηλό προνόμιο να ανήκουμε. Το Ανθρώπινο είδος που έχει από την εμφάνισή του στον κόσμο Χρισθεί, μέσα από μια επώδυνη, επίπονη, τραγική και επική μαζί πορεία να γίνει ... Φως!!!


Bassὸ...

 
_____________________
Photo:
"Hagiasophià in Konstantinoupolis"
Lighting Class 537
Lesson 1
by Bassò... 2011
_____________________

Δύο μεγάλοι απόντες

Του Κωστή Μπασογιάννη

Το 2015, τέτοιες μέρες και ενώ περιμέναμε τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων μετά το βροντερό ΟΧΙ τού δημοψηφίσματος, είχα γράψει:

«Οι άνθρωποι της νέας κυβέρνησης, όπως θα μπορούσαμε να υποθέσουμε από την αρχή αλλά και απ ό,τι φαίνεται ήδη από τις αντιδράσεις του Ευρωπαϊκού διευθυντηρίου και την στάση των τρομοκρατημένων νότιων χωρών, έχουν να δώσουν ένα πολύ σκληρό και άνισο αγώνα.

»Η κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει την επιλογή να κινήσει αμέσως τις διαδικασίες απόδοσης βαρέων ποινικών και αστικών ευθυνών εναντίον όλων των υπευθύνων για την κατάσταση στην οποία έχει οδηγηθεί η χώρα αμέσως μετά τον σχηματισμό της, ή το πολύ με τις πρώτες συνεδριάσεις της Βουλής. Με αυτό τον τρόπο οι απελθούσες αρχές αυτής της χώρας θα ευρίσκοντο σε υπόδικη κατάσταση και θα ήταν πολιτικά αλλά και νομικά βάσιμη η αμφισβήτηση όλων των «δεσμεύσεων» τις οποίες οι αυτοαποκαλούμενοι σωτήρες μας και στην ουσία δήμιοί μας μάς καλούν να τηρήσουμε. Ωστόσο, είναι προφανές ότι αυτή την ιστορικά γενναία και σωτήρια για την Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρώπη πολιτική δεν προβλέπεται να την υιοθετήσει η νέα κυβέρνηση.
 
»Πώς θα μπορούσε ο Ελληνικός Λαός να βοηθήσει την κυβέρνηση στη δύσκολη αυτή αντιπαράθεση με τους διεθνείς μαφιόζους; Αυτή νομίζω ότι είναι η κατάλληλη ώρα να κατέβει στους δρόμους κατά εκατομμύρια και να υποστηρίξει με πάθος και αποφασιστικότητα τόσο τα οικονομικά του δίκαια, όσο και την Εθνική του κυριαρχία. Αλλα και την ίδια του την τιμή και την υπόσταση. Μια έμπρακτη μαζική υποστήριξη του Ελληνικού λαού προς την κυβέρνησή του, αυτή τη στιγμή που υπάρχει ήδη μία δυναμική ευνοϊκή για την Ελλάδα συζήτηση σε όλα τα διεθνή μέσα, θα μπορούσε να δώσει στην προσπάθεια την απαραίτητη ενέργεια και δύναμη που χρειάζεται για για να βγούμε νικητές από τη σύγκρουση αυτή. Αλλά μια τέτοια μαζική εξοδος του Λαού στους δρόμους θα αφαιρέσει και από τη σκέψη των κυβερνώντων κάθε στίγμα αμφιβολίας, κάθε δεύτερη σκέψη συμβιβασμού που θα μπορούσε να προκύψει είτε από τη δυσκολία της κατάστασης, είτε από οποιαδήποτε άλλη αιτία».

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το κείμενο αυτό αντικατοπτρίζει την αφελή αυταπάτη ενός ονειροπόλου. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Πολλοί ήταν εκείνοι που ήσαν ήδη τότε βέβαιοι ότι ο Τσίπρας θα υποχωρήσει. Αυτό θεωρούσα κι εγώ τότε το πιο πιθανό. Γι αυτό είχα την αίσθηση ότι μόνο μια μαζική εξέγερση θα μπορούσε να μπορούσε να εκβιάσει την κατάσταση. Ποτέ δεν είχα την παραμικρή πολιτική συμφωνία με τον χώρο τής «ανανεωτικής αριστεράς», την οποία θεωρούσα αναθεωρητική. Έτσι, η λογική έλεγε ότι θα ήταν αδύνατον να αντέξει τις πιέσεις, αφού για να το κάνεις αυτό θα έπρεπε να είσαι αληθινός αντάρτης. Να έχεις έρθει στη θέση τής διαπραγμάτευσης μετά από επαναστατική ανατροπή και όχι μετά από μια συγκυριακή εκλογική νίκη. Και συνεπώς να έχεις μαζί σου ένα λαό εξεγερμένο που βράζει από επαναστατική ορμή και όχι ένα σοκαρισμένο λαό από τα αλλεπάλληλα χαστούκια, που αντιδρά σπασμωδικά, αφού δεν έχει ετοιμαστεί για ένα αληθινό αγώνα, αλλά είναι ικανός το πολύ για κάποιες υστερικές απολιτίκ ή εθνικιστικές κραυγές.

Το κυριότερο όμως ήταν ότι υπήρχε ένα παλιό πολιτικό σύστημα υπό κατάρρευση, το διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό τών αστικών κομμάτων σε απόλυτη ανυποληψία, αλλά και ένας τεράστιος αριθμός πολιτικών που είχαν κυριολεκτικά καταστρέψει την οικονομία, είχαν πει ψέμματα στον λαό, και είχαν συνεργαστεί απολύτως με τούς εχθρούς τής χώρας, χρησιμοποιώντας την εξουσία τους προς όφελος δικό τους και τής κομματικής, οικογενειακής ή φιλικής παρεούλας τους, οδηγώντας τον λαό σε απόγνωση. Η ευκαιρία να συντριβεί αυτό το καρκίνωμα, χάθηκε. Και για πολλά χρόνια ίσως δεν θα παρουσιαστεί ξανά. Γι αυτό σήμερα βλέπουμε σχεδόν όλους τους πρωταγωνιστές τού εγκλήματος που συντελέστηκε πριν από το 2015 να βρίσκονται ακμαίοι, θρασύτατοι και παντοδύναμοι στην εξουσία, συνεχίζοντας τη καταστροφή τής χώρας, κακοποιώντας τον λαό και ιδίως την εργατική τάξη. Πρόκειται για τους ίδιους που εκείνη την εποχή είχαν υποστηρίξει το «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα και είχαν ευθέως συνταχθεί με το μέρος των διεθνών συμφερόντων που είχαν εξαπολύσει ένα ανευ ιστορικού προηγουμένου αγώνα εναντίον μιας χώρας που υποτίθεται ήταν εταίρος και σύμμαχος. Με σκοπό να την καταστρέψουν ως ανεξάρτητη χώρα, να την καθυποτάξουν και να την ταπεινώσουν. Ώστε ούτε εκείνη, ούτε καμμία άλλη να τολμήσει στο μέλλον να αντισταθεί στα σχέδιά τους. Η οριστική ήττα αυτών των δυνάμεων ήταν ένα ζητούμενο που ποτέ δεν αναζητήθηκε γιατί κανένας δεν είχε το απαραίτητο σφρίγος να την επιδιώξει.

Οι ευθύνες του ΣυΡιζΑ είναι σημαντικές. Πρέπει εν τούτοις να σημειώσουμε ότι εκείνη την κρίσιμη στιγμή, ακριβώς μετά το μεγαλειώδες ΟΧΙ, όλοι εμείς που αποφανθήκαμε υπέρ μίας σκληρής μάχης που θα απαιτούσε τεράστιες θυσίες, δεν δώσαμε το δυναμικό παρών με τον τρόπο και την διάρκεια που χρειαζόταν. Και αυτό δεν πρέπει να ιδωθεί ως μια απλή παράλειψη, αλλά ούτε και ένας λόγος για δημιουργία συλλογικών ενοχών. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι στις δύσκολες αυτές συνθήκες, η πολιτική μας ωριμότητα δεν βρισκόταν στο ύψος μιας τέτοιας στιγμής. 


Βρεθήκαμε πριν από 5 χρόνια σε ένα κρίσιμο ιστορικό σταυροδρόμι. Δεν αλλάξαμε πορεία. Γιατί δεν υπήρχε στην εξουσία ο πολιτικός φορέας που θα ήταν ικανός να ηγηθεί. Αυτός ο φορέας δεν θα μπορούσε παρά να είναι επαναστατικός. Έλειπε όμως και το κατάλληλο επαναστατικό υποκείμενο που θα τον ανάγκαζε, θα του έδινε την δύναμη, και την υποχρέωση να προχωρήσει στην σύγκρουση. 

"a chocked Nation"
photo by Kostis Bassogiannis

Αυτοί οι δύο μεγάλοι απόντες αναζητούνται μέσα στην Ιστορία και καλά θα κάνουμε να τους αναπτύξουμε. Τόσο στο επίπεδο τής θεωρίας όσο και στην πολιτική πράξη. Αλλοιώς η τυραννική λαίλαπα που έχει ήδη ενσκύψει, όχι μόνο στην χώρα μας, θα εγκαθιδρυθεί και θα μας πιλατεύει για δεκαετίες.

Μπασὸ...