Ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου Διονύσης Λυκιαρδόπουλος μιλάει στον Στέφανο Καρυδάκη για την παράσταση «η Μύγα» του Ζώρζ Λάγκελαν που ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2015 και παίζεται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Παραμυθίας από τις 4 Οκτωβρίου. Πρόκειται για την πρώτη σκηνοθετική απόπειρά του στο θέατρο.
Στέφανος Καρυδάκης: Από τον κινηματογράφο λοιπόν, στο θέατρο. Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε σε αυτή την στροφή;
Διονύσης Λυκιαρδόπουλος: Δεν ήταν ακριβώς στροφή, αλλά περισσότερο ένα όνειρο χρόνων να ανεβάσω το συγκεκριμένο έργο στο θέατρο.
Σ.Κ.: Γιατί επιλέξατε να μεταφέρετε τη μύγα στο θέατρο;
Δ.Λ.: Όταν είχα πρωτοδεί την ταινία του 1957 στην τηλεόραση, είχα μαγευτεί απο την ατμόσφαιρά και τη λιτότητα γραφής της. Μέσα από ένα τόσο προχωρημένο επιστημονικά για την εποχή θέμα, την τηλεμεταφορά, έθετε με φαντασία πολλά σημαντικά θέματα όπως η δυσκολία επαφής ενός ζευγαριού, που αν και ζουν μαζί, η επικοινωνία σταδιακά χάνεται λόγο της υπέρμετρης φιλοδοξίας του ενός. Μού άρεσε πάντα το γεγονός ότι στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας του 50 μιλούσαν για πράγματα μπροστά απο την εποχή τους, μπροστά ακόμα και απο την δική μας εποχή. Με αυτό τον τρόπο ασκούσαν εκ του ασφαλούς κριτική και στην κοινωνική τους δομή. Κατα κάποιο τρόπο φέρναν σε σύγκρουση τον συντηρητικό τρόπο σκέψης με τον προοδευτικό.Τώρα γιατί στο Θέατρο? Γιατί μπορείς να δείς με άμεσο τρόπο στο θέατρο, το αντίκτυπο που έχουν οι επιλογές σου. Ήθελα να εξάψω την φαντασία του κόσμου.
Σ.Κ.: Έχετε κάνει τη θεατρική μεταφορά όπως βλέπουμε. Έχει ανέβει στο παρελθόν σε κάποια σκηνή του κόσμου η το παρουσιάζετε σε παγκόσμια πρώτη εδώ στην Ελλάδα;
Δ.Λ.: Από ότι διάβαζα όταν το έψαχνα, το μόνο που βρήκα ήταν κάποια παράσταση στην Αμερική σε μιούζικαλ. Στην Ελλάδα σίγουρα δεν έχει ανέβει.
Σ.Κ.: Πείτε μας μερικά λόγια για το έργο
Δ.Λ.: Ο Αντρέ (επιστήμονας) ζει μια ήσυχη ζωή με την Έλλεν . Ασχολείται με ένα πείραμα που έχει να κάνει με την μεταφορά της ύλης. Οταν αποφασίζει να κάνει το πείραμα στον εαυτό του , το ατύχημα δεν αργεί να συμβεί. Ο επιστήμονας μετατρέπεται σταδιακά σε τέρας και η πόρτα του εργαστηρίου γίνεται το αδιαπέραστο τείχος του ζευγαριού.
Σ.Κ.: Πόσο εύκολο είναι ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας να μεταφερθεί πιστά στο θέατρο;
Δ.Λ.: Πιστή μεταφορά νομίζω ότι δεν υπάρχει σε καμιά μορφή τέχνης (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων). Υπάρχει καλή και κακή μεταφορά. Χρειάζεται πολλές τεχνικές προσαρμογές και σίγουρα πρέπει να εστιάσεις στους χαρακτήρες και στις συγκρούσεις των προσώπων. Σε αυτό με βοήθησε πολύ και η συμβολή του Στέργιου Ιωάννου στην τελική επεξεργασία του κειμένου.
Σ.Κ.: Πείτε μας μερικά λόγια για αυτήν σας την πρώτη εμπειρία με το θέατρο. Πως νιώθετε που δεν είστε πίσω απο μια κάμερα αλλά πάνω σε μια θεατρική σκηνή;
Δ.Λ.: Άβολα λίγο, αλλά πιο μάχιμος και ποιο ζωντανός. Η συναναστροφή με τους ηθοποιούς αλλά και με όλους τους συνεργάτες είναι καθημερινή και ποιο μακροχρόνια. Στο θέατρο υπάρχει χρόνος να αναπτυχθούν οι σχέσεις, καλές η κακές.
Σ.Κ.: Τελικά τι επιλέγετε; Σινεμά, η θέατρο;
Δ.Λ.: Καταρχάς είμαι κινηματογραφιστής, ωστόσο πιστεύω ότι το θέατρο σου συμπληρώνει πολύ τις γνώσεις σου και σε μαθαίνει να γίνεσαι ποιο συνεργάσιμος αλλά ταυτόχρονα και ποιο απαιτητικός από τους ηθοποιούς. Αυτό έχει σαν συνέπεια βέβαια να ανεβάζεις ποιο ψηλά τον πήχη στο σύνολο του έργου σου.
 |
| Διονύσης Λυκιαρδόπουλος |
Σ.Κ.: από τις ταινίες που έχετε σκηνοθετήσει ποια ξεχωρίζετε ως αγαπημένη, και γιατί;
Δ.Λ.: Σίγουρα αγαπάω όλες τις ταινίες που έχω κάνει αλλά θα ξεχώριζα τον ''Κούκλο" μια ταινία που περικλείει μέσα της, την φιλοσοφία μου για την ζωή.
Σ.Κ.: Τα επόμενο βήμα θα είναι στο θέατρο πάλι η στο σινεμά;
Δ.Λ.: Ειλικρινά δεν είμαι σίγουρος. Το σινεμά είναι η μεγάλη μου αγάπη αλλά και το θέατρο είναι πολύ γοητευτικό....
Σ.Κ.: Σας ευχόμαστε καλή επιτυχία λοιπόν στη νέα σας προσπάθεια και θα είμαστε και εμείς εκεί να καλύψουμε τη πρεμιέρα.
Δ.Λ.: Ευχαριστώ και θα χαρώ πολύ να σας δω.
πηγή: http://www.paraskinia.com/2015/04/blog-post_163.html
