Ο κατέχων σήμερα τον θώκο του Προέδρου της Ελληνικής Κυβέρνησης εξελέγη και κυβερνά επί ενάμιση χρόνο τώρα τη χώρα, έχοντας υποκλέψει την ψήφο του 43,9%, μιας μειοψηφίας δηλαδή του Ελληνικού Λαού, ψευδόμενος. Από την επομένη των εκλογών άρχισε αμέσως το έργο της καταστροφής της Ελλάδας και της άνευ όρων παραίτησής της από πολλά εκ των δικαιωμάτων της που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, με μοναδικό σκοπό την αποπληρωμή δανείων που είχαν συνάψει με ιδιώτες κυρίως, στο όνομα του Ελληνικού Λαού και διαχειρίστηκαν ληστρικά το κόμμα του το ΠαΣοΚ και το κόμμα της Ν. Δημοκρατίας. Θα ήταν περιττό να παρατεθούν εδώ οι εκατοντάδες πολιτικές απάτες που διεπράχθησαν από τον κ. Παπανδρέου και το κόμμα του την περίοδο μεταξύ Σεπτεμβρίου 2009 και Απριλίου 2011, με σκοπό να αποκτήσει την εξουσία. Είναι απάτες που είναι αυταπόδεικτες, αφού αρκεί να αναγνώσει κανείς κατά σειράν τίς δηλώσεις του ανδρός σε όλη αυτή την περίοδο, καθώς και τις δηλώσεις των στενών του συνεργατών και να τις συνδυάσει με τις πολιτικές τους αποφάσεις και τις αποδεδειγμένες συνεννοήσεις τους με όλους τους εμπλεκομένους στην Ελληνική υπόθεση ξένους παράγοντες. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν και ακόμη εφαρμόζονται για να επιτευχθούν οι σκοποί των διεθνών συνομιλητών του κ. Παπανδρέου, χαρακτηρίζονται από συνομωτική μυστικότητα, εξαπάτηση του Λαού και χρήση βίας.
Η κυβέρνηση αυτή δεν ανήλθε στην εξουσία μετά από λαϊκή εντολή με σκοπό να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που ο Λαός είχε πληροφορηθεί και εγκρίνει, αλλά υπέκλεψε την εξουσία υποσχόμενη την κοινωνική πολιτική που ο κυρίαρχος Λαός επιθυμούσε και την επομένη της εκλογής της ημέρα άρχισε να κάνει τα πάντα για το αντίθετο: Την πλήρη οικονομική παράδοση της Ελλάδας στους διεθνείς κερδοσκόπους που σημαίνει και την πλήρη πολιτική της παράδοση στους αδηφάγους διεθνείς κύκλους του καπιταλιστικού νεοφιλελευθερισμού. Με αυτούς τους κύκλους ο κ. Παπανδρέου συνομώτησε εναντίον της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας της χώρας μας. Κράτησε μυστικά από τον Ελληνικό λαό τα σχέδιά του. Συνέχισε επί 7μηνο να ψεύδεται, ενώ συγχρόνως καταρράκωνε κάθε αξιοπιστία της χώρας μας στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να την οδηγήσει σε οικονομική καταστροφή δίνοντας την λαβή στους κερδοσκόπους αλλά και στους άγριους πολιτικούς θηρευτές να στοχοποιήσουν την Ελλάδα ως το αδύναμο ζώο του κοπαδιού. Ταυτόχρονα προετοίμαζε την συνθήκη της υποταγής της χώρας με τους υπηρεσιακούς παράγοντες της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Και όταν όλα ήταν έτοιμα, ανακοίνωσε την καταστροφή, με φόντο το λιμάνι του Καστελόρριζου. Ακολούθησε ένα άνευ προηγουμένου θέατρο στα σαλόνια της Ε.Ε. με την εναγώνια εκκρεμότητα της πτωχεύσεως αλλά και με χαμόγελα και χαριεντισμούς με τους διεθνείς παράγοντες του δράματος, τους κραταιούς ηγέτες της Δύσης. Νοιώθαμε εμείς οι ιθαγενείς ότι ο Πρωθυπουργός μας παλλόταν σε μία ταλάντωση μεταξύ επαιτικού εξευτελισμού και χαζοχαρούμενων δημοσίων σχέσεων με στόχο κάποιο ανώτατο θώκο του ΟΗΕ. Κάποιοι ναιφ ελαφρολαικοί τύποι – και έχουμε πολλούς από δαύτους στην Ελλάδα, ένοιωσαν και υπερήφανοι που ο αφατικός στα Ελληνικά Γιωργάκης, μιλούσε καλούτσικα αμερικάνικα στις διεθνείς του επαφές και στεκόταν καλά το παιδί. Μπορούσαμε πλέον να τον φωνάζουμε “Γιώργο”.
Δυστυχώς πολύ σύντομα οι περισσότεροι καταλάβαμε ότι ο δήθεν αγώνας που έδινε για την Ελλάδα στα άπειρα ταξίδια του ο κατέχων τον θώκο του Προέδρου της Ελληνικής Κυβέρνησης, δεν ήταν τίποτε άλλο από το τελικό στάδιο μιας προαποφασισμένης λύσης. Το παραδέχτηκαν και οι δύο κύριοι υπηρεσιακοί παράγοντες του ΔΝΤ και της Κεντικής Ευρωπαικής Τράπεζας. Ο κ. Παπανδρέου είχε επιλέξει κρυφά την παράδοση της Ελλάδας αμαχητί στους εχθρούς της. Γιατι μόνον εχθροί της Ελλάδας, της δημοκρατίας και όλων των λαών του κόσμου μπορεί να είναι αυτοί που επιτίθενται σε όποια κοινωνική έννοια του κράτους έχει απομείνει, σε ό,τι δημιουργικό και παραγωγικό διαθέτει ένας λαός, σε ό,τι θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή πλούτου και ευημερίας για το λαό αυτό με σκοπό να τον καταληστεύσουν, να τον απαξιώσουν και να του αποστερήσουν κάθε πηγή δύναμης, και να καταφέρουν επιτέλους να τον καταστήσουν θλιβερό σερβιτόρο της Ευρώπης. Εκτός από την συνομωτική μυστικότητα και την εξαπάτηση, ο Γ.Α. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του χρησιμοποιούν εδώ και ενάμιση χρόνο απροκάλυπτη και ωμή βία για να αποτρέψουν τον Ελληνικό λαό από εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μαζική εξέγερση εναντίον της κυβέρνησης. Η χρησιμοποίηση των ΜΑΤ σε ειρηνικές διαμαρτυρίες και η συχνότατη απρόκλητη επίθεσή τους με αποτέλεσμα την πρώιμη διάλυση των συγκεντρώσεων, η επι μήνες πολεμική επίθεση εναντίον των κατοίκων της Κερατέας και μια ατέλειωτη λίστα κρουσμάτων καταστολής διαμαρτυριών εν τη γενέσει τους δεν είναι τίποτε μπροστά στην τρομακτική κινδυνολογία περί των καταστροφικών επιπτώσεων οποιασδήποτε άλλης πολιτικής εκτός από την εφαρμοζόμενη από την κυβέρνηση.
Ο συνδυασμός μυστικότητας, εξαπάτησης και βίας χαρακτηρίζει τους ανα την ιστορία καταγεγραμένους σφετεριστές της εξουσίας. Ο Παπανδρεου και οι συνεργάτες του κατέλαβαν την εξουσία με δόλο. Εργαζόμενοι μυστικά επέβαλαν αιφνιδιαστικά και δια της βίας την πιο στυγνή ξενόφερτη δικτατορία που έχει γνωρίσει αυτός ο τόπος. Βέβαια, δεν χρειάστηκε να καταλύσουν κάποιο δημοκρατικό πολίτευμα για να επιτύχουν τους σκοπούς τους. Το επίπεδο της δημοκρατίας στην Ελλάδα βρισκόταν ήδη εδώ και τέσσερις περίπου δεκαετίες σε μια συνεχή παρακμή. Η Λαική κυριαρχία υποχωρούσε σταθερά και την τελευταία 15ετία, από την αναρρίχηση στην εξουσία του Κώστα Σημίτη μέχρι το 2010, έφθασε να εκπέσει σε ένα ολιγαρχικό καθεστώς, που χαρακτηριζόταν από οικονομική διαφθορά, διάλυση της διοίκησης, και κυρίως απόλυτη ηθική και πνευματική παρακμή. Το καθεστώς αυτό, δουλικό προς τα ξένα συμφέροντα που το διατηρούσαν στην εξουσία, είχε εδραιωθεί αργά και σταθερά, και είχε ήδη αποστερήσει την Ελλάδα από το διεθνές της κύρος αλλά και από κάθε ικανότητα διεκδίκησης και αγώνα στο πολιτικό ή στο γεωπολιτικό επίπεδο. Συνέδεσε τη χώρα με ένα βαρύ και άκρως ανταγωνιστικό νομισματικό σύστημα χωρίς αυτή να είναι έτοιμη να το αντέξει και για να το καταφέρει αυτό συνδέθηκε με δεσμούς εξαπάτησης των πάντων με την αδηφάγο υπερατλαντική μονεταριστική ύαινα. Το τμήμα του Ελληνικού λαού που είχε παραμείνει μέχρι τότε ζωντανό, δίσταζε και δικαίως να εξεγερθει, τόσο γιατί ένοιωθε εκτεθειμένο σε τρομερούς εξωτερικούς κινδύνους, όσο γιατί ακόμη σεβόταν αυτή έστω την υπάρχουσα προσχηματική δημοκρατία, μια δημοκρατία για την οποία είχε τόσο αγωνιστεί διακόσια χρόνια τώρα. Με την κατάληψη της εξουσίας από τον Γιωργάκη όμως και με την ύπατη γελοιοποίηση κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας και ελευθερίας, αρχίσαμε να νοιώθουμε σιγά-σιγά και πάλι τη μυρωδια του μπαρουτιού. Πέφτει αργά, σταθερά και λογικά κάθε ενδοιασμός περί του δικαίου του αγώνα. Οι σημερινοί εξουσιαστές της Ελλάδας, ο Γ. Α. Παπανδρέου και οι Έλληνες και ξένοι συνεργοί του, δεν ανεδείχθησαν στην εξουσία. Την κατέλαβαν με μυστικότητα και δόλο και την διατηρούν με θράσος, απάτη και βία. Είναι δηλαδή σφετεριστές της λαικής κυριαρχίας. Αυτός ο σφετερισμός είναι η θλιβερή κατάληξη του όψιμου μεταδικτατορικού καθεστώτος που συνέτριψε κάθε όνειρο και εξανέμισε τις ελπίδες γεννεών Ελλήνων για μια πατρίδα ελευθερη κυρίαρχη, δυνατή και όμορφη, όπου θα επικρατούσε η κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και δημιουργία. Η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι παράνομη και η περίπτωση της εμπίπτει στο αρθρο Άρθρο 120 παρ 3 του συντάγματος που επιτάσσει: «Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.»
Είναι άραγε αναγκαίο να υπενθυμίσουμε στον Ελληνικό λαό ποιός είναι υπεύθυνος για την τήρηση του συντάγματος; Ελπίζω όχι. Δεν μπορώ όμως να μην εκφράσω την παρακάτω προφανή αλήθεια: Για να μπορέσουν οι δημιουργικές δυνάμεις της Ελλάδας να απελευθερωθούν από τα δεσμά του διεθνούς τυραννικού καθεστώτος και από τους ντόπιους υπαλλήλους του, χρειάζεται να απαλλαγούν πρώτα από το βραχνά ενός απεχθούς χρέους που τους καταδίκασαν να φέρουν στην πλάτη τους οι δύο εγκληματικοί παρασιτικοί κομματικοί οργανισμοί που συνιστούσαν το διεφθαρμένο καθεστώς. Με την βίαιη ανατροπή της κυβέρνησης και την άμεση δίωξη και σκληρή παραδειγματική τιμωρία των ηγετών του δικομματικού καθεστώτος για όλα τα εγκλήματά τους κατά της Ελλάδας και της Λαϊκής κυριαρχίας, θα κατοχυρωθεί πολιτικά το δικαίωμα της δημοκρατικής κυβέρνησης να προχωρήσει σε όλες τις απαραίτητες για την αποκατάσταση της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της Λαϊκής κυριαρχίας ενέργειες. Μεταξύ αυτών θα είναι και η μετά από διερεύνυση κήρυξη μέρους ή και όλου του χρέους απεχθούς. Οι πεπτωκότες τύραννοι ήσαν πάντα μέσα στην ιστορία και οι σκουπιδοφάγοι των ιδίων απορριμάτων. Αλλά η τελική ανοικοδόμηση της γκρεμισμένης Ελληνικής κοινωνίας δεν παύει να είναι έργο δικό μας, των απελευθέρων, και θα χρειαστεί για το σκοπό αυτό πολύ περισσότερος μόχθος από εκείνον της αποπληρωμής των δουλικών κεφαλικών φόρων. Αξίζει όμως τον κόπο!
Κωστής Μπασογιάννης 6-5-2011
