Αποτοξίνωση στον προθάλαμο της Ελευθερίας

του Κωστή Μπασογιάννη

Είμαστε εξαρτημένα όντα στην πρώτη εβδομάδα της αποτοξίνωσης. Έχουμε εκ των γεγονοτων μπεί σε μια κατάσταση, όπου θα έχουμε την ευκαιρία να αντιληφθούμε ότι μπορούμε και χωρίς την κάλπικη ψευδαίσθηση που μας πασάρουν. Ήδη κάποιοι απο εμάς σκούζουν και με βρισιές και κατάρες ζητούν τη δόση τους. Θέλει πολύ καιρό ταλαιπωρίας για να μας εδραιωθεί η αντίληψη της αληθινής ζωής έξω από τον κόσμο της πλαστής ευδαιμονίας, μέσα στον αποπνικτικό προθάλαμο της ελευθερίας. 

Και οι έμποροι του θανάτου στέλνουν τον Φασουλή τους, το βαποράκι Γιούνγκερ που μας λέει πάλι ψέματα, μας κλαίγεται ότι τον πληγώσαμε, τον παρεξηγήσαμε και ζητά να γυρίσουμε μετανοιωμένοι μπροστά στο θρόνο του αρχιμαφιόζου και να σκύψουμε. Και πού ξέρεις; μπορεί κάτι παραπάνω να μας δώσει. Σε λίγο έρχεται άλλος άγριος αυτός, θα μας απειλήσει. Κι άλλος, πιο πονηρός θα μας τάξει. Και κάποιος μετά θα μας τρομοκρατήσει. Δεν έχει τελειωμό αυτή η κόλαση.

Μπορεί να μην πετύχει η αποτοξίνωση. Γιατί ίσως δεν βρισκόμαστε σε κατάλληλο περιβάλλον, δεν θα αποδειχθούμε έτοιμοι. Αλλά τουλάχιστον προσπαθούμε. Κάποιοι. Κάτι πιο φωτεινό θα βγεί.

b.

Το κέντρο του κόσμου έχει δικαίωμα να έχει όραμα.

Του Κωστή Μπασογιάννη

Η Ελλάδα δεν είναι ένα κρατίδιο στις παρυφές της οικουμένης. Είναι μαζί με το Αιγαίο της και την Μικρά Ασία η απόλυτα κεντρική Χώρα. Και όπως σκοτεινιάζουν και κατακρημνίζονται για πολλοστή φορά οι αφελείς μας προσδοκές από τους ξένους, καλό θα είναι να είναι αυτή η κατεδάφιση και η τελευταία πριν την τελική μας ανόρθωση. Και για να γίνει αυτό είναι απαραίτητο να αναστήσουμε την ικανότητά μας για οραματισμό, για ελπίδα.

Οι σακούλες που κουβαλάω σπίτι είναι 90% ελληνικά προϊόντα. Προσοχή: όχι προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα, αλλά Ελληνικά προϊόντα. Αν αδειάσουν τα ράφια από τα εισαγόμενα ή ακριβήνουν πολυ ούτε που θα το καταλάβω.

Ας κλείσουν τα Lidl. Ας ακριβήνει η κοκακόλα. Ας εξαφανιστεί το τυρί Φιλαντέλφια. Θα σβήσουν τα δισεκατομμυρια φωτα που τσάμπα καίνε στην Αττική, στη Λαμία, ακόμη και στο Πάπιγκο. Δεν θα έχουμε κεράσια από την Πραιτώρια τον Νοέμβριο, δεν θα έχουμε πεπόνια από τη Χιλή το Φλεβάρη. Θα ακριβήνουν τα κινητά, τα αυτοκίνητα, οι ρακέτες του τέννις, τα προϊόντα του Πρακτικερ και η σάλτσα Worsestershire μαζί με όλα τα ηλίθια μεταλλαγμένα προϊόντα τους. Δεν θα αλλάζουν οι ψωνάρες κάθε δυο χρόνια τηλεόραση, αυτοκίνητο, μηχανάκι και καναπέ τσεστερφιλντ. Δεν θα μπορούμε να έχουμε την ντουλάπα μας πλημμυρισμένη με ρούχα γιατί δεν υπάρχουν πια ελληνικά ρούχα και θα ακριβήνουν. Και με τα παπούτσια, και με τα φάρμακα και με τις τέντες, και με τα χαλιά και με τα κουζινικά θα έχουμε πρόβλημα. Θα τις νοιώσουμε όσες ελλείψεις είναι πραγματικές. Θα ξαναγίνουν βιομηχανίες για όσα είδη χρειάζεται η Ελλάδα. Θα ξυπνήσουμε και θα παράγουμε ότι χρειαζόμαστε. Θα παράγουμε όλα τα off patent φάρμακα εμείς. Θα μείνουν μόνο τα πατενταρισμένα κάπως ακριβά. Θα αυξήσουμε την αγροτική παραγωγή. Τέρμα οι καταστροφικές ποσοστώσεις. Θα αυξηθούν οι εξαγωγές. Ο Τουρισμός θα ανεβεί στην αρχή λόγω φτήνειας και θα βοηθηθεί η κατάσταση. Οι οικοδομή θα αρχίσει πάλι. θα προτιμηθούν τα εγχώρια δομικά προίόντα.

Λίγα μόνο χρόνια θα πάρει για να βρούμε το αληθινό μας βήμα. Θα αφήσουμε τα παρασιτικά επαγγέλματα γιατί θα έχουν δημιουργηθεί παραγωγικά. Αναγκαστικά. Θα αρχίσει πάλι η φάμπρικα και είναι ευκαιρία να αρχίσει με άλλους όρους, με άλλη ποιότητα, με άλλο προγραμματισμό. Και μετά θα μπορεί να πέσει ο τουρισμός σε ανθρώπινα όρια. Να σταματήσουμε να είμαστε τα γκαρσόνια. Γιατί δεν θα έχουμε ανάγκη για κράχτες στα μαγαζιά των νησιών. Οι νησιώτες και όλοι οι Έλληνες θα παράγουν τα προϊόντα τους και δεν θα έχουν ανάγκη τον τουρισμό. Τυριά, φρούτα, κρασί, λάδι, όλα τα καλά του κόσμου για δική μας χρήση και εξαγωγή. Προϊόντα τεχνολογίας, σοβαρής τεχνολογίας που θα ευκολύνει τη ζωή και δεν θα την κάνει πιο πολύπλοκη. Και τέλος, τη βαρια βιομηχανία μας, το πνεύμα! Αυτό που οι περισσότεροι Έλληνες έχουν αποποιηθεί, έχουν προδώσει καταδικάζοντας το ν εαυτό τους στην μίζερη μετριότητα που δεν μας πρέπει. Θα φτιάξουμε τις σχολές μας τις παλιές και τις νέες, ωστε να έρχονται νέοι από όλη τη γή να μαθαίνουν μαζί με την κλασσική και διαχρονική Ελληνική παιδεία και τις νέες μας ανακαλύψεις, το Νέο Ελληνικό Πνεύμα. Και μέσα απ αυτό το πνεύμα, θα ξαναορίσουμε βασικές έννοιες όπως πάντοτε μας άρεσε να κάνουμε ανάμεσά τους και αυτές της επιστημονικής και κοινωνικής ηθικής, της οικονομίας και της παραγωγής. Τί είναι επιχείρηση; τί είναι εταιρία; Τί είναι ανάπτυξη; Τί είναι χρήμα, κερδος, ναυτιλία, εμπόριο, μισθός, επίδομα, σύνταξη, επένδυση; Για ποιόν γίνονται όλα αυτά; Για την κοινωνία και τον άνθρωπο, ή για τους μαφιόζους, την μεγαλοαστική τάξη, λούμπεν ή φλώρικη;

Η Ευρώπη έτσι όπως είναι, ούτε στ όνειρό της τέτοια πράγματα. Αντίο Ευρώπη!!!

Εδώ το σύντομο και υπέροχο όραμα τελειώνει. Και θα είναι τόσοι που θα κουνήσουν το κεφάλι και θα πουν «πάει αυτός τρελάθηκε». Και αυτό και μόνο αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα.

Διώξτε το φόβο. Το όραμα είναι δική μας δουλειά να το δημιουργήσουμε και να το πραγματοποιήσουμε.

b.

«Όπερα της πεντάρας» των Bertolt Brecht, Kurt Weill, σε σκηνοθεσία Κωστή Μπασογιάννη

Theater - Film
(under construction)...

ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ

των Bertolt Brecht-Kurt Weill (1928)
 

σε σκηνοθεσία Κωστή Μπασογιάννη.

Γιάννενα, Μάϊος 2015
από την ομάδα Opera Feel Anthropic

Φωνητική διδασκαλία: Ειρήνη Δόβα,
Μουσική διδασκαλία: Κωνσταντίνος Αχίλλιος Τσιρούκης,
Κίνηση: Λάουρα Τσιάτη,
Σκηνικά, Κοστούμια: Λεωνίδας Θεοδωρίδης.

Παίζουν: Μπάμπης Συμεωνίδης, Δημήτρης Ράδης, Μαίρη Παπανικολάου, Μαριαλένα Ευαγγελάκη, Παναγιώτης Νάκος, Βασίλης Μπούτσικος, Ειρήνη Δόβα, Αναστασία Ζώη, Μαρία-Φανή Μπανόλα, Σπύρος Πατέλης, Θανάσης Κορλός, Μαρία Φίνου, Παρασκευή Αντωνίου, Ειρήνη Καπέλη.

Ενορχήστρωση: Λευτέρης Καραγιάννης

Πιάνο: Κωνσταντίνος Αχίλλιος Τσιρούκης, Γεωργία Αναστάση
Πνευστά: Λευτέρης Καραγιάννης
Ακορντεόν: Σοφία Πατσιούρα

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία-Φανή Μπανόλα

'Oλα τα στοιχεία της ψυχολογίας της Μάζας κατά Freud - Lacan: 

Στην παράστασή μας υπήρξε ένας υπερ-πρωταγωνιστής. Η Μάζα. Οι αντιδράσεις της στα ερεθίσματα που του έδινε με σταθερό ρυθμό το κείμενο ήταν η ουσία του θεατρικού έργου. Είτε αυτή εκφραζόταν με ένα- δυό ή με ομάδα περισσοτέρων χαρακτήρων, οι αντιδράσεις αυτές έπρεπε να είναι συντονισμένες με το ρυθμό του κειμένου και τη μουσική και αρμονικές μεταξύ τους.

Η αρχή γίνεται με την είσοδο του αδιαφοροποίητου στοιχείου που αποτελείται από ομοιόμορφες δομικές μονάδες. Η ομοιογένεια τής πρωτογενούς ζωής που απλώς αντιδρά σε ερεθίσματα, μια χαοτική πρωτόγονη τάξη, την οποια ο άνθρωπος βλέπει με θαυμασμό καί ύψιστο φόβο, ένας θελτικότατος εφιάλτης, ο μονιμος κίνδυνος αλλά και ηδονική ανακούφιση του ανθρώπινου έιδους.

Είναι το αρχαϊκό πρότυπο της μάζας από την ορμητική είσοδο του οποίου παίρνει η παράσταση την εναρκτήρια της ροπή, για να σχηματιστούν αργότερα τα υπόλοιπα μαζικά σχήματα του μύθου μας.

Χίλια μπράβο λοιπόν στους ηθοποιούς και τραγουδιστές της ομάδας που με την καθοδήγηση της Λάουρας Τσιάτη που άνέλαβε την κίνηση και του μαέστρου μας Κώστα Αχίλλειου Τσιρούκη αλλά και την δική τους επίμονη προσπάθεια κάτω από όχι και τόσο ευνοϊκές συνθήκες, χάρισαν στην παράσταση τον υπερ-πρωταγωνιστή της.

Η μαζα των ζητιάνων του Λονδίνου και τα ανδρείκελα πρότυπά τους

Η ομάδα αυτή των αθλίων, πλήρως χειραγωγούμενη, παίρνει μέρος στο παιγνίδι σαν σχεδόν άψογα λειτουργικό μέρος του συστήματος Πήτσαμ, του βασιλιά των ζητιάνων. Η κίνησή τους είναι καθαρά αντανακλαστική. Εν τούτοις, το κείμενο μας δίνει τη δυνατότητα να δείξουμε μικρά δείγματα της αληθινής φύσης ανοίγοντας μικρές δραματουργικές χαραμάδες.  

Η Συμμορία του Μάκυ Μακήθ: 

Η διαμαρτυρία του κ. Ρόμπινσον

Ο Δημήτρης Ράδης στο ρόλο του Ιωνάθαν Ιερεμία Πήτσαμ και ο χορός των ζητιάνων σε ένα από τα απολαυστικά επεισόδια της «Όπερας της πεντάρας». Πρόζα, σωματικό θέατρο, μουσική, τραγούδι και χορός πρεπει να συνδυαστούν αρμονικά σ' αυτό το υπέροχο κείμενο για να πούμε ότι έχουμε παράσταση Μπρεχτικού θεάτρου. Το κείμενο σε καθοδηγεί απόλυτα, αλλά μόνο μ' αυτό, μόνο μια αξιοπρεπή διεκπεραίωση μπορείς να κατασκευάσεις. Οι επισκέψεις των ταιριαστών ευρημάτων εμφανίζονται με το χρόνο, κάτι που με κάνει και πιστεύω ότι για ανεβάσεις μια τέτοια παράσταση χρειάζεται πολύμηνη και υπομονετική διαδικασία. Η περίπτωση αυτής της παράστασης ήταν μια υπέροχη ευκαιρία για όλους μας και πιστεύω ότι την εκμεταλλευτήκαμε αρκετά.
Χορός των ζητιάνων: Σπύρος Πατέλης, Αναστασία Ζώη, Μαρία-Φανή Μπανόλα, Παρασκευή Αντωνίου, Βασίλης Μπούτσικος, Μαρία Φίνου και η Ειρήνη Καπέλη.
Δεξιά η Μαίρη Παπανικολάου ως κα Πήτσαμ και η Μαριαλένα Ευαγγελάκη ως Πόλυ Πήτσαμ