του Κωστή Μπασογιάννη
Είμαστε εξαρτημένα όντα στην πρώτη εβδομάδα της αποτοξίνωσης. Έχουμε εκ των γεγονοτων μπεί σε μια κατάσταση, όπου θα έχουμε την ευκαιρία να αντιληφθούμε ότι μπορούμε και χωρίς την κάλπικη ψευδαίσθηση που μας πασάρουν. Ήδη κάποιοι απο εμάς σκούζουν και με βρισιές και κατάρες ζητούν τη δόση τους. Θέλει πολύ καιρό ταλαιπωρίας για να μας εδραιωθεί η αντίληψη της αληθινής ζωής έξω από τον κόσμο της πλαστής ευδαιμονίας, μέσα στον αποπνικτικό προθάλαμο της ελευθερίας.
Είμαστε εξαρτημένα όντα στην πρώτη εβδομάδα της αποτοξίνωσης. Έχουμε εκ των γεγονοτων μπεί σε μια κατάσταση, όπου θα έχουμε την ευκαιρία να αντιληφθούμε ότι μπορούμε και χωρίς την κάλπικη ψευδαίσθηση που μας πασάρουν. Ήδη κάποιοι απο εμάς σκούζουν και με βρισιές και κατάρες ζητούν τη δόση τους. Θέλει πολύ καιρό ταλαιπωρίας για να μας εδραιωθεί η αντίληψη της αληθινής ζωής έξω από τον κόσμο της πλαστής ευδαιμονίας, μέσα στον αποπνικτικό προθάλαμο της ελευθερίας.
Και οι έμποροι
του θανάτου στέλνουν τον Φασουλή τους, το βαποράκι Γιούνγκερ που μας
λέει πάλι ψέματα, μας κλαίγεται ότι τον πληγώσαμε, τον παρεξηγήσαμε και
ζητά να γυρίσουμε μετανοιωμένοι μπροστά στο θρόνο του αρχιμαφιόζου και
να σκύψουμε. Και πού ξέρεις; μπορεί κάτι παραπάνω να μας δώσει. Σε λίγο
έρχεται άλλος άγριος αυτός, θα μας απειλήσει. Κι άλλος, πιο πονηρός θα
μας τάξει. Και κάποιος μετά θα μας τρομοκρατήσει. Δεν έχει τελειωμό αυτή
η κόλαση.
Μπορεί να μην πετύχει η αποτοξίνωση. Γιατί ίσως δεν βρισκόμαστε σε κατάλληλο περιβάλλον, δεν θα αποδειχθούμε έτοιμοι. Αλλά τουλάχιστον προσπαθούμε. Κάποιοι. Κάτι πιο φωτεινό θα βγεί.
b.
No comments:
Post a Comment