Το κέντρο του κόσμου έχει δικαίωμα να έχει όραμα.

Του Κωστή Μπασογιάννη

Η Ελλάδα δεν είναι ένα κρατίδιο στις παρυφές της οικουμένης. Είναι μαζί με το Αιγαίο της και την Μικρά Ασία η απόλυτα κεντρική Χώρα. Και όπως σκοτεινιάζουν και κατακρημνίζονται για πολλοστή φορά οι αφελείς μας προσδοκές από τους ξένους, καλό θα είναι να είναι αυτή η κατεδάφιση και η τελευταία πριν την τελική μας ανόρθωση. Και για να γίνει αυτό είναι απαραίτητο να αναστήσουμε την ικανότητά μας για οραματισμό, για ελπίδα.

Οι σακούλες που κουβαλάω σπίτι είναι 90% ελληνικά προϊόντα. Προσοχή: όχι προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα, αλλά Ελληνικά προϊόντα. Αν αδειάσουν τα ράφια από τα εισαγόμενα ή ακριβήνουν πολυ ούτε που θα το καταλάβω.

Ας κλείσουν τα Lidl. Ας ακριβήνει η κοκακόλα. Ας εξαφανιστεί το τυρί Φιλαντέλφια. Θα σβήσουν τα δισεκατομμυρια φωτα που τσάμπα καίνε στην Αττική, στη Λαμία, ακόμη και στο Πάπιγκο. Δεν θα έχουμε κεράσια από την Πραιτώρια τον Νοέμβριο, δεν θα έχουμε πεπόνια από τη Χιλή το Φλεβάρη. Θα ακριβήνουν τα κινητά, τα αυτοκίνητα, οι ρακέτες του τέννις, τα προϊόντα του Πρακτικερ και η σάλτσα Worsestershire μαζί με όλα τα ηλίθια μεταλλαγμένα προϊόντα τους. Δεν θα αλλάζουν οι ψωνάρες κάθε δυο χρόνια τηλεόραση, αυτοκίνητο, μηχανάκι και καναπέ τσεστερφιλντ. Δεν θα μπορούμε να έχουμε την ντουλάπα μας πλημμυρισμένη με ρούχα γιατί δεν υπάρχουν πια ελληνικά ρούχα και θα ακριβήνουν. Και με τα παπούτσια, και με τα φάρμακα και με τις τέντες, και με τα χαλιά και με τα κουζινικά θα έχουμε πρόβλημα. Θα τις νοιώσουμε όσες ελλείψεις είναι πραγματικές. Θα ξαναγίνουν βιομηχανίες για όσα είδη χρειάζεται η Ελλάδα. Θα ξυπνήσουμε και θα παράγουμε ότι χρειαζόμαστε. Θα παράγουμε όλα τα off patent φάρμακα εμείς. Θα μείνουν μόνο τα πατενταρισμένα κάπως ακριβά. Θα αυξήσουμε την αγροτική παραγωγή. Τέρμα οι καταστροφικές ποσοστώσεις. Θα αυξηθούν οι εξαγωγές. Ο Τουρισμός θα ανεβεί στην αρχή λόγω φτήνειας και θα βοηθηθεί η κατάσταση. Οι οικοδομή θα αρχίσει πάλι. θα προτιμηθούν τα εγχώρια δομικά προίόντα.

Λίγα μόνο χρόνια θα πάρει για να βρούμε το αληθινό μας βήμα. Θα αφήσουμε τα παρασιτικά επαγγέλματα γιατί θα έχουν δημιουργηθεί παραγωγικά. Αναγκαστικά. Θα αρχίσει πάλι η φάμπρικα και είναι ευκαιρία να αρχίσει με άλλους όρους, με άλλη ποιότητα, με άλλο προγραμματισμό. Και μετά θα μπορεί να πέσει ο τουρισμός σε ανθρώπινα όρια. Να σταματήσουμε να είμαστε τα γκαρσόνια. Γιατί δεν θα έχουμε ανάγκη για κράχτες στα μαγαζιά των νησιών. Οι νησιώτες και όλοι οι Έλληνες θα παράγουν τα προϊόντα τους και δεν θα έχουν ανάγκη τον τουρισμό. Τυριά, φρούτα, κρασί, λάδι, όλα τα καλά του κόσμου για δική μας χρήση και εξαγωγή. Προϊόντα τεχνολογίας, σοβαρής τεχνολογίας που θα ευκολύνει τη ζωή και δεν θα την κάνει πιο πολύπλοκη. Και τέλος, τη βαρια βιομηχανία μας, το πνεύμα! Αυτό που οι περισσότεροι Έλληνες έχουν αποποιηθεί, έχουν προδώσει καταδικάζοντας το ν εαυτό τους στην μίζερη μετριότητα που δεν μας πρέπει. Θα φτιάξουμε τις σχολές μας τις παλιές και τις νέες, ωστε να έρχονται νέοι από όλη τη γή να μαθαίνουν μαζί με την κλασσική και διαχρονική Ελληνική παιδεία και τις νέες μας ανακαλύψεις, το Νέο Ελληνικό Πνεύμα. Και μέσα απ αυτό το πνεύμα, θα ξαναορίσουμε βασικές έννοιες όπως πάντοτε μας άρεσε να κάνουμε ανάμεσά τους και αυτές της επιστημονικής και κοινωνικής ηθικής, της οικονομίας και της παραγωγής. Τί είναι επιχείρηση; τί είναι εταιρία; Τί είναι ανάπτυξη; Τί είναι χρήμα, κερδος, ναυτιλία, εμπόριο, μισθός, επίδομα, σύνταξη, επένδυση; Για ποιόν γίνονται όλα αυτά; Για την κοινωνία και τον άνθρωπο, ή για τους μαφιόζους, την μεγαλοαστική τάξη, λούμπεν ή φλώρικη;

Η Ευρώπη έτσι όπως είναι, ούτε στ όνειρό της τέτοια πράγματα. Αντίο Ευρώπη!!!

Εδώ το σύντομο και υπέροχο όραμα τελειώνει. Και θα είναι τόσοι που θα κουνήσουν το κεφάλι και θα πουν «πάει αυτός τρελάθηκε». Και αυτό και μόνο αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα.

Διώξτε το φόβο. Το όραμα είναι δική μας δουλειά να το δημιουργήσουμε και να το πραγματοποιήσουμε.

b.