Μ' αυτούς τους ολόχρυσους λόγους καταρρέει από τον 4ο κιόλας π.Χ.
αιώνα η απάτη τής ψευδοευσέβειας των καταδικαζόντων την βία απ' όπου και
αν προέρχεται αστών, εκείνων που διεκδικούν μια ελευθερία, την οποία
επιφυλάσσουν μόνο για τον εαυτό τους, για να ληστεύουν ανενόχλητοι την
ζωή του ανυπεράσπιστου ανθρώπου, που το μόνο που έχει είναι η εργατική
του δύναμη.
Αποκαλύπτεται ήδη από ένα φωτισμένο άνθρωπο, 1500 χρόνια
πριν την εμφάνιση της κεφαλαιοκρατίας στην Ιστορία, ότι ο Νόμος
της Ιστορίας αλλά και ο Θείος Νόμος δικαιώνει τον καταπιεζόμενο που
εξεγείρεται, τον επαναστάτη που συντρίβει τον καταπιεστή του και τους
πράκτορές του. Ότι ηθικά, πολιτικά και πνευματικά ένοχος για το ταξικό
μίσος δεν ειναι ο φτωχός που μισεί, αλλά ο δι ού το σκάνδαλον έρχεται: Ο
αστός καπιταλιστής, εκείνος ο αχρείος, ο ναρκισσικά αυτοαποκαλούμενος
«άριστος».
«Η οργή έχει εμφυτευθεί σε εμάς [από το Θεό] για να βοηθούμε τους αδικημένους.» (P.G. 61, 563)
«Δε φρίττεις άνθρωπε, δεν κοκκινίζεις από ντροπή, όταν χαρακτηρίζεις
επιτιθέμενο αυτόν που παλεύει για το ψωμί του; Αυτός αν και φέρεται
επιθετικά, ωστόσο δικαιούται τη συμπάθειά μας, γιατί τόσο πολύ πιέζεται
από την πείνα, ώστε αναγκάζεται να φορέσει το προσωπείο της
επιθετικότητας… Και πρέπει να σου πω ακόμα πως αυτός που επιτίθεται στην
πραγματικότητα είσαι συ, γιατί αν και έρχεσαι τακτικά στην εκκλησία και
ακούς τα κηρύγματά μου, στην αγορά εν τούτοις προτιμάς και το χρυσάφι
και τις επιθυμίες και τις ανθρώπινες φιλίες σου, παρά τις δικές μου
προτροπές.» (P.G. 60, 535-538)
«Πολλοί βρώμικοι, απατεώνες και
ακόλαστοι άνθρωποι, που δεν τους αξίζει ούτε τον ήλιο να αντικρίζουν,
ούτε να ζουν κι ούτε να αναπνέουν, πλουτίζουν αναστατώνοντας τα πάντα,
αρπάζοντας τα σπίτια των χηρών, εκμεταλλευόμενοι τους ορφανούς,
καταδυναστεύντας τους αδυνάτους.» (P.G. 56, 158)
Ιωάννης ο Χρυσόστομος Άγιος Πατέρας για σχεδόν όλες τις Χριστιανικές ομολογίες (344-407 μ.Χ.)
