(Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει,.... G@W@€| τα παιδιά του)
του Κωστή Μπασογιάννη
Ανάμεσα στα χαρακτηριστικά τού καπιταλισμού που μεγεθύνονται ραγδαία
και τον καθιστούν πλέον αφόρητα και αναπόδραστα φονικό, τόσο για το
ανθρώπινο είδος, την κοινωνία και την ιστορική πορεία του, όσο και για
τον ίδιο τον πλανήτη, είναι η ικανότητά του να προσλαμβάνει και να
ενσωματώνει κάθε κίνημα που γεννιέται για να τον πολεμήσει,
επιστρατεύοντάς το στη δική του προπαγάνδα και τελικά στην μεγιστοποίηση
του μόνου οικονομικoύ μεγέθους που πραγματικά τον ενδιαφέρει: το κέρδος.
Τυπικό παράδειγμα μιας τέτοιας ενσωμάτωσης είναι το φαινόμενο Γκρέτα
Τούνμπεργκ* και τα πρόσωπα που την κατευθύνουν, χειραγωγούμενα πλέον και
αυτά από την τρομακτική δύναμη της προπαγάνδας τού συστήματος. Που μη
έχοντας καμμία διάθεση και, από τη φύση του, κανένα κίνητρο να θυσιάσει
ούτε μια μικρή λεπτομέρεια από την δομική του συγκρότηση, προσπαθεί, με
διαφημιστή αυτό το αξιολύπητο πλάσμα να προωθήσει την υποτιθέμενη λύση
στο διαστρεβλωμένο πρόβλημα, δηλαδή, νέα εκτοξευμένη στα ύψη
«οικολογική» πλέον καπιταλιστική παραγωγή νέων προιόντων νέα παραγωγή
υπεραξίας, νέα εργασιακά νταχάου, νέα κέρδη.
Εμείς οι υπόλοιποι,
γεμάτοι αμηχανία και σύγχυση, θύματα της διαφημιστικού τύπου γελοίας
προπαγάνδας, κινούμενοι στη λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ:
-τής ενσωματωμένης και χειραγωγούμενης κινηματικής γυμναστικής που
μετατρέπει την δυναμική μιας επανάστασης σε ενεργούμενο του κεφαλαίου
και σε κέρδος
-και ενός αυθεντικού επαναστατικού κινήματος,
τμήμα απαραίτητο πλέον του οποίου θα πρέπει να είναι η εκ θεμελίων και
επί τής αρχής ανατροπή και της περιβαλοντολογικής πολιτικής τού
απερχομένου συστήματος,
είναι ανάγκη να μετακινηθούμε μαζικά προς
την κατεύθυνση τής δεύτερης προοπτικής, της επαναστατικής, όπου εξ
ορισμού θα καταλυθεί εκτός από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο,
και η πληθωριστική υπερεκμετάλλευση, μόλυνση και αποδιοργάνωση των
ισορροπιών τού ζωντανού μας πλανήτη από την τρελή πορεία τού κεφαλαίου
προς μια θηριώδη ανορθολογική υπερανάπτυξη, στηριγμένη στον υπερτροφικό,
χωρίς κανένα κεντρικό σχεδιασμό καπιταλιστικό μηχανισμό τού
ανταγωνισμού.
Η σωτηρία τού πλανήτη δεν μπορεί να γίνει με την
λογική εκείνων που τον καταστρέφουν, αλλά με την απόδοση των μέσων
παραγωγής στους αληθινούς διακαιούχους, που τον αγαπούν και επιθυμούν να
ζήσουν μετρημένα και δίκαια, υγιείς, αυτοί και οι απόγονοί τους, σε μια
υγιή κοινωνία που να αρμόζει σε ανθρώπινα πλάσματα.
b.
