του Κωστή Μπασογιάννη
Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο και πιο πικρή γίνεται αυτή η επέτειος.
Όσο πιο σπάνια και εξαιρετική φαντάζει η δύναμη και το μεγαλείο των
ηρώων του έπους τής Αλβανίας, των υπερασπιστών των Μακεδονικών οχυρών,
των Κάστρων του Ολύμπου και των Φαντασμάτων τού Παρνασσού, τόσο πιο
ακατανίκητη και διαχρονική φαντάζει η νοοτροπία που ώθησε ένα μεγάλο
μέρος των Ελλήνων στην προδοσία και στον δωσιλογισμό. Τόσο πιο μάταιη
υποδεικνύεται η Θυσία των παππούδων μας.
Περνούν οι δεκαετίες
και ο άνθρωπος ακόμη δεν διδάσκεται από το μεγάλο μόνιμο σφαγείο που
κρατεί όρθιο τον απάνθρωπο καπιταλισμό. Το πιο απάνθρωπο, επικίνδυνο και
γελοίο σύστημα που γέννησε η Ιστορία. Το μόνο ίσως σύστημα που
πεισματικά αρνείται να παραδεχτεί ότι ο μεταβατικός ρόλος του στην
Ιστορία, αυτός τής κατάλυσης της ισχύος τού συστήματος
φεουδαρχίας-δουλοπαροικίας έχει τελειώσει, ο ιστορικός κύκλος τής δικής
του δυναστείας έκλεισε με την επώδυνη έκφραση στη διάρκεια του εικοστού
αιώνα αμέτρητων αντιφάσεων στη λειτουργία του και τρομερών καταστροφών
και διαστροφών τής ψυχής ολόκληρων Λαών. Και επιμένει να μένει στη ζωή,
τρεφόμενο από στοιχεία του βαθέος σκότους της ανθρώπινης ψυχής, ακόμη κι
αν η παραμονή του σε ισχύ θα καταστρέψει ολόκληρο τον κόσμο. Με τους
πολέμους που γίνονται για συγκεκριμένο λόγο, για να ανακατευτεί ο κόσμος
και η αγορά που έχει βαλτώσει, να κινηθεί το κεφάλαιο, να ανοίξουν οι
«δουλειές», να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι,
αλλά και να καταστραφεί ακόμη περισσότερο η Γή μας. Με την απεριόριστη
απληστία, που υποβαθμίζει το περιβάλλον και το κάνει με πολλούς τρόπους
αβίωτο για τον άνθρωπο.
Το σύστημα το υπερασπίζονται μονίμως
κάποιοι, που τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει αμπάριζα από το σύνθημα που
έχει δοθεί από τα διεθνή κέντρα προπαγάνδας και επιτίθενται
δαιμονοποιώντας κάθε επαναστατική κίνηση. Το υπερασπίζονται όχι μόνο
θεωρητικά, αλλά και με τον τρόπο ζωής τους, τις πρακτικές που εφαρμόζουν
στα επαγγέλματά τους, τις διεφθαρμένες συντεχνίες τους, τον άκρατο
καταναλωτισμό τους, την συμπεριφορά τους προς τους φτωχούς σκληρά
εργαζόμενους, προς τους άτυχους, προς τους κατατρεγμένους, τους
ανέργους, τους αδυνάτους. Ένας σημαντικός αριθμός από αυτούς θεωρούν
τους εαυτούς τους ανώτερους, πιο άξιους, πιο σημαντικούς, πιο μάγκες,
πιο έξυπνους και δουλευταράδες, πιο νόμπιλους και ευλογημένους από τους
άλλους. Και δικαιώνουν τον λεγόμενο φιλελευθερισμό που δεν ειναι παρά το
καθεστώς που δίνει απεριόριστη ελευθερία στην στην δική τους απληστία,
στην ματαιοδοξία που διδάσκουν στα δικά τους υψηλά μωρά και στην
καταπίεση που εκείνοι ασκούν στους ανθρώπους του μόχθου. Πρόκειται για
τους δεξιούληδες, τους καπιταλιστές και τους βαστάζους τους, με τους
τελευταίους να προσπαθούν με κάθε μέσον να πλασαριστούν στο οικοσύστημα
των φτωχοδιαβόλων που υπηρετούν το σύστημα, με κάποια κρυφή ελπίδα να
πιάσουν την καλή. Πρόκειται για μια διαστροφή τής ανθρώπινης φύσης. Η
ψυχοπαθολογία και η παθογένεση της οποίας αξίζει ιδιαίτερης έρευνας.
Τεράστια η επίθεση αυτού του υποκοσμικού στρατού των μισθοφόρων του
καπιταλισμού εναντίον τής μεγάλης ιστορικής υπόθεσης της λαϊκής
Επανάστασης. Εκμεταλλεύονται την υπαρκτή πλέον ιστορία τής σοσιαλιστικής
οικοδόμησης, τα λάθη της, τις ήττες της, την απαπόφευκτη βία που ήταν,
είναι και ενδεχομένως θα είναι και στο μέλλον υποχρεωμένη εκ των
πραγμάτων να χρησιμοποιήσει εναντίον τους για να υπάρξει και να
εκπληρώσει την ιστορική της λειτουργία. Αξιοποιούν την μέχρι στιγμής
αποτυχία της να χειριστεί αρμοδίως αυτή την τρομακτική αντίφαση, με
στόχο να τής αφαιρέσουν το δικαίωμα της επίθεσης εναντίον των εχθρών
της, δηλαδή αυτών των ιδίων. Φτάνουν οι υποκοσμικοί οπαδοί τής
καπιταλιστικής ψευδοελευθερίας μέχρι του σημείου να μηδενίσουν την
Μεγάλη Νίκη του πρώτου μεγάλου σοσιαλιστικού κράτους στον Δεύτερο
Παγκόσμιο Πόλεμο, δαιμονοποιώντας με διαστρέβλωση των ιστορικών
στοιχείων την μεγάλη θριαμβεύτρια επί του Ναζισμού. Την Σταλινική
Σοβιετική Ένωση. Εξομοιώνοντάς την με την επιτιθέμενη Γερμανία τού
άμεσου πολιτικού συγγενή τους Αδόλφου Χίτλερ και το κτηνώδες καθεστώς
του. Και οι αδαείς, αφελείς και αμόρφωτοι τους ακολουθούν. Μαζί μ'
αυτούς τους ακολουθούν και κάποιοι πονηρούληδες, που υποκρίνονται τους
δημοκράτες, τους πατριώτες, τους Χριστανούς, ενώ δεν είναι παρά
τυχοδιώχτες, εθνικιστές και θεομπαίχτες. Έχει δημιουργηθεί διεθνώς ένα
αντικομμουνιστικό ρεύμα που εκφράζεται με χιλιάδες διαφορετικούς τρόπους
και προπαγανδίζεται από όλα τα φερέφωνα του συστήματος. Που δεν πλήττει
μόνο την σοσιαλιστική επανάσταση, αλλά μαζί της και οποιαδήποτε πιθανή
πρόοδο τής Ιστορίας προς τα εμπρός.
Αυτό το αντικομμουνιστικό
μένος, όμως, θα είναι και η αρχή του τέλους τους. Γιατί ο Άνθρωπος
συνεχίζει να ζεί πάνω σ' αυτή τη γή. Και οι γενιές ανανεώνονται. Και η
Ιστορία δεν έχει τελειώσει όπως οι υποθέσεις των νηπίων δεξιών
διανοουμένων διακηρύττουν. Και μια νέα γενιά, ερεθισμένη από την άδικη
αυτή επίθεση απέναντι στις μεγαλειώδεις προσπάθειες για την σοσιαλιστική
οικοδόμηση, νοιώθοντας την αδικία και την αντιστροφή τής αλήθειας, θα
πάρει την υπόθεση από εκεί που την άφησε η τρομερή ιστορία του εικοστού
αιώνα. Και θα την προχωρήσει, όπως η φυσική λειτουργία τής Ιστορίας το
προδιαγράφει. Θα σπάσουν τους μυστικούς κώδικες, θα λύσουν τους γρίφους
των αντιφάσεων, θα δημιουργήσουν φρέσκια, ζωντανή επαναστατική θεωρία
και, προχωρώντας το βήμα των προηγούμενων, θα χτυπήσουν το σύστημα
εργαζόμενοι με την προσωπική και κοινωνική οντολογική τους εξέλιξη, που
αποτελεί προϋπόθεση για την αποφυγή των παλαιών σφαλμάτων, θα οργανώσουν
την ζωή τους και θα δημιουργήσουν στα ερείπια τού καπιταλισμού την
κατάρρευση του οποίου εκείνοι θα έχουν προκαλέσει, μια κοινωνία που να
ταιριάζει σε ανθρώπους και όχι σε ανταγωνιστικά κτήνη. Ένα καλύτερο,
δίκαιο κόσμο. Που ο Νόμος τής Ιστορίας βροντοφωνάζει ότι είναι εφικτός.
Οι παραπάνω σκέψεις, ζώντας σε μια Ελλάδα που η πολιτική βρίσκεται σε
απόλυτη παρακμή, κάνουν την πίκρα από αυτά που ακούγονται και γίνονται
στην φετινή επέτειο του ΟΧΙ λιγότερο επώδυνη και δίνουν μια ελπίδα και
κουράγιο για τη συνέχεια.
Bassὸ...
 |
| «Μέχρις Εσχάτων» - Αλέξανδρος Αλεξανδράκης |
