πολύτιμοι λίθοι - pietras preciosas
«Μιὰ φορὰ κουβεντιάζοντας μὲ ἕνα φίλο μου, παρόντα στὴ σημερινὴ
ὁμιλία, τοῦ λέγω· ξέρεις, στὴν Κηφισιὰ ἀνοίγουν πηγάδια καὶ δὲν βρίσκουν
νερό, ὅπως παλιότερα. Μοῦ ἀπαντάει πὼς τοῦτο ὀφείλεται στὴν ἐντατικὴ
ἄντληση τοῦ νεροῦ, ἀλλὰ καὶ στὴν ἔλλειψη βροχῶν· γι' αὐτὸ ὁ ὑδροφόρος
ὁρίζων ἔχει ὑποχωρήσει. Τότε ἦταν ποὺ ἄκουσα γιὰ πρώτη φορὰ γιὰ τὸν
ὑδροφόρο ὁρίζοντα, καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ βρῆκα πολὺ ποιητικά, μολονότι
ἀπογοητευτικὰ σὰν γεγονότα. Καὶ σκέφτηκα πὼς κάτι τέτοιο συμβαίνει καὶ μὲ τὶς συνειδήσεις.
Οἱ συνειδήσεις, ὅπως εἴπαμε, εἶναι ὡσὰν τὰ πηγάδια. Μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ
εἶναι ἀπὸ γεννησιμιοῦ τους βαθειά, ὁ πυθμένας τους βρίσκεται κάτω ἀπὸ
τὸν ὑδροφόρο ὁρίζοντα, καὶ ἔχουν νερό. Ἄλλων συνειδήσεων ὁ πυθμένας δὲν
εἶναι τόσο βαθύς, καὶ πρέπει τὸ πηγάδι νὰ σκαφτεῖ μὲ τὴν ἐργασία τῆς
παιδείας. Ὅμως ποῦ βρίσκεται τὸ ἐπίπεδο τοῦ ὑδροφόρου ὁρίζοντα θὰ
ἐξαρτηθεῖ ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ ἐποχή. Εἶναι ἐποχὲς ποὺ καὶ ἡ πλέον ρηχὴ
συνείδηση πλέει μέσα στὸ νερό. Καὶ εἶναι ἐποχὲς ποὺ καὶ ἡ πλέον βαθειὰ
συνείδηση ὑποφέρει ἀπὸ λειψυδρία».
Χρῆστος Μαλεβίτσης, Φιλοσοφία καὶ θρησκεία - 1990
No comments:
Post a Comment