Η Νόσος

 του Κωστή Μπασογιάννη

Ελλάδα: Τα ίδια κουτοπόνηρα, ελαφρολαϊκά και λελέδικα επικοινωνιακά κολπάκια τής δεξιάς, βουτηγμένα μέσα στο ψέμα, την εξαπάτηση και τον εμπαιγμό. Το τελευταίο διάγγελμα περιλαμβάνει και τα τρία. Από το 1975 τα υφιστάμεθα. Γέρασα, και τίποτε απ᾽ αυτά δεν έχει αλλάξει.

Διεθνής σκηνή: Αντίστοιχης κουτοπονηριάς, αλλά δυστυχώς πολύ πιο καπάτσα στο παιγνίδι τής καταστροφής πλάσματα, αλωνίζουν. Το παιγνίδι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο στην Ιστορια, γιατι αυτοί οι άνθρωποι έχουν πλέον στα χέρια τους εργαλεία τεχνολογίας με τα οποία μπορούν να δώσουν τέλος στην παρουσία του ανθρώπου στον πλανήτη. Όπως έχουν ήδη δώσει τέλος σε τεράστιο αριθμό ζώντων ειδών, οικοσυστημάτων και πολιτισμών. Και απειλούν να εξαφανίσουν ακόμη και αξίες, ανθρώπινες λειτουργίες, οποιοδήποτε στοιχείο τού ανθρώπινου πεπρωμένου που τους υπερβαίνει διανοητικά, ηθικά, πολιτικά, πνευματικά, οντολογικά. Απευθύνονται σε ντρεσαρισμένους από την παιδεία και ρονταρισμένους από τα ΜΜΕ δυστυχισμένους ανθρώπους που νομίζουν ότι παλεύουν το όνειρό τους μέσα στα απάνθρωπα πλαίσια τού καπιταλισμού. Του πολιτικού συστήματος, του οποίου η κουλτούρα έχει ένα μόνο στόχο, το κέρδος. 

 

Το πρότυπο ανθρώπου που στηρίζει τα όντα αυτά, ευρέως διαδεδομένο σήμερα, παρουσιάζει, οπως και τα ίδια άλλωστε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, ένα ιδιαίτερο σύνδρομο με συγκεκριμένα σημεία κοινωνιοπαθούς ψυχικής παρεκτροπής και πνευματικού ελλείματος. Ειμαι πλέον πεπεισμένος ότι δεν πρόκειται για μια «ιδεολογία» ή μια «φιλοσοφία». Πιθανολογώ ότι την εποχή τής εμφάνισης και στην πορεία ανάπτυξης του καπιταλισμού, δημιουργήθηκε μια ιδιαίτερη ιστορική συνθήκη, μέσα στην οποία άνθρωποι πάσχοντες από αυτό το προϋπάρχον σύνδρομο, ευνοήθηκαν. Και με τον τρόπο αυτό, ωριμάζοντας το σύστημα, διαδόθηκε ευρέως η παθολογία, εκλαμβανόμενη ως είδος. 

Αυτό το σύνδρομο, την παθογένειά του και τα ιδιαίτερα κλινικά χαρακτηριστικά του οφείλουμε να ερευνήσουμε. Και νομίζω ότι αυτό είναι από τα αναγκαία απαιτούμενα για οποιαδήποτε πολιτική πρόταση εναλλακτικής πορείας για το μέλλον. Βλέπετε, είναι τόσο επιθετική αυτή η παθολογία, που σε ένα κάποιο βαθμό μας έχει προσβάλει όλους. Μόνο που μάλλον κάποιους από εμάς δεν τους έχει ακόμη καταβάλει. Μόνο αυτοί μπορούν, με μεγάλη προσπάθεια εναντίον των ιδίων δαιμόνων αλλά και με μελέτη τής αληθινής ανθρώπινης φύσης και της Ιστορίας, να κινήσουν και πάλι τα γρανάζια τής ιστορίας προς μια ανθρώπινη κοινωνία. Όπου το πρότυπο του συγκεκριμένου υπερφύαλου και κουτοπόνηρου λελέ που σήμερα διοικεί με μόνο όπλο το ακαταμάχητο της βλακείας, απλά δεν θα έχει κανένα λόγο να υπάρχει εξ αρχής.

Bassὸ...

 
____________________________

Οι μελλοντικοί αγώνες (με αφορμή την έγκλειστη Πρωτομαγιά τού 2020)

Του Κωστή Μπασογιάννη

Τέσσερις ώρες κοινωνικά παραγωγική εργασία - οκτώ ώρες κοινωνική δημιουργική ζωή, ψυχαγωγία ή χαλάρωση - τέσσερις ώρες σωματική και πνευματική άσκηση - οκτώ ώρες ύπνος.

Υποστηρίζω ότι αν υπήρχε αυθεντική επιστημονική ιατρική τής εργασίας* (διάβαζε: «Αληθινή Ιατρική»), θα πρότεινε με επιμονή αυτό το μέσο σχήμα καθημερινής ζωής. Και, αφού είναι βέβαιο ότι η αστική τυραννία θα ήταν από τη φύση της ανίκανη να προσλάβει αυτό το αίτημα, μια αυθεντική ιατρική τής εργασίας που δεν θα κάλυπτε απλώς τα προσχήματα για τους εργοδότες, θα απαιτούσε να καθιερωθεί το σχήμα «4-16-8» ως το ζητούμενο όλων των κοινωνικών αγώνων εις το εξής. Για να δοθεί η δυνατότητα στο ανθρώπινο πρόσωπο να ζήσει και να αναπτυχθεί ολόπλευρα. Κάτι που αποτελεί την προϋπόθεση για την ολόπλευρη ανάπτυξη του συνόλου. Χωρίς υπερεργασία. Τον προϊόν τής οποίας, στο παρόν σύστημα, το προσπορίζεται ολόκληρο πάντοτε ο κεφαλαιοκράτης. Χωρίς ανεργία. Που, στο παρόν σύστημα, είναι απαραίτητη για να εξασφαλισθεί αδιαμαρτύρητα η διαιώνιση της εκμετάλλευσης του εργαζόμενου και της κλοπής τού προϊόντος τού μόχθου του.

Σε επίπεδο ιατρικής τής ευζωίας, το σχήμα «4-16-8» φαίνεται υπεραπλουστευμένο. Όμως, πρόκειται για ένα σχήμα απολύτως αποτελεσματικό, με την προϋπόθεση ότι θα επιδιωχθεί να είναι καθολικό. Θα αφορά δηλαδή όλους τους υγιείς ανθρώπους, αφού θα είναι και προϋπόθεση για την υγεία τους. Ψυχική, σωματική, κοινωνική, υπαρκτική.

Σε επίπεδο πολιτικής οικονομίας το σχήμα αυτό μπορεί επίσης να κριθεί ως καθαρά ποσοτική συνθήκη, μη λαμβάνουσα υπ' όψιν την περιπλοκότητα των ποιοτήτων που εμπλέκονται στο ζήτημα. Όμως, το ίδιο αδυσώπητα ποσοτική είναι και η βεβαιότητα ότι η κάθε μέρα έχει μόνο εικοσιτέσσερις ώρες. Και η παραγωγή αυτού του μελλοντικού αιτήματος θα γίνει μέσα από ιστορική διαδικασία. Με παράλληλο και αδιαπραγμάτευτο αίτημα τον μηδενισμό τής ανεργίας στα πλαίσια του νέου συστήματος. Εκεί είναι που εμπλέκονται οι περίπλοκες ποιότητες, όπου ένα από τα ζητούμενα που μας ενδιαφέρει είναι η πλήρης εναρμόνιση τής ποιοτικής καθημερινότητας τού ανθρώπου με τις ανάγκες τής παραγωγής στην κοινωνία. Και θα συνεχίσουν να εμπλέκονται και μετά από την βέβαιη κατάκτηση τού ποιοτικού αυτού τετραώρου, αφού η Ιστορία ποτέ δεν τελειώνει όσο υπάρχει ο Άνθρωπος.

Τέλος, σε επίπεδο ρεαλιστικής πολιτικής το αίτημα του 4ώρου φαίνεται ουτοπικό. Μα, γιατί ο άνθρωπος αγωνίζεται; Για να βρεί μέσα στο μαύρο δάσος τής Ιστορίας το στενό μονοπάτι που μετατρέπει σε πραγματικότητα αυτό που μοιάζει με ουτοπία. Αφού και η ίδια η ανθρώπινη ύπαρξη προβάλλει μέσα από την εξελικτική αυτή ζούγκλα σαν ένα αριστουργηματικό ουτοπικό καπρίτσιο.

Καλό μας μήνα!

Bassὸ...


* Η ιατρική τής εργασίας είναι θεσμοθετημένη ειδικότητα τής ιατρικής που επί κεφαλαιοκρατίας, παρά τις αντίθετες προθέσεις κάποιων από τους ιατρούς που την υπηρετούν, έχει περιοριστεί σε ένα προσχηματικό ρόλο που στην πραγματικότητα ωφελεί μόνο τους εργοδότες. Το σύστημα την χρησιμοποιεί όχι μόνο για νομιμοποίηση των βλαβερών για την ανθρώπινη υγεία συνθηκών εργασίας, αλλά συχνά και για να βρίσκει τρόπους για να αυξάνει την παραγωγικότητα των εργατών, ωσάν εκείνοι να ήσαν άλογα του ιπποδρόμου ή επαγγελματίες αθλητές.