Οι μελλοντικοί αγώνες (με αφορμή την έγκλειστη Πρωτομαγιά τού 2020)

Του Κωστή Μπασογιάννη

Τέσσερις ώρες κοινωνικά παραγωγική εργασία - οκτώ ώρες κοινωνική δημιουργική ζωή, ψυχαγωγία ή χαλάρωση - τέσσερις ώρες σωματική και πνευματική άσκηση - οκτώ ώρες ύπνος.

Υποστηρίζω ότι αν υπήρχε αυθεντική επιστημονική ιατρική τής εργασίας* (διάβαζε: «Αληθινή Ιατρική»), θα πρότεινε με επιμονή αυτό το μέσο σχήμα καθημερινής ζωής. Και, αφού είναι βέβαιο ότι η αστική τυραννία θα ήταν από τη φύση της ανίκανη να προσλάβει αυτό το αίτημα, μια αυθεντική ιατρική τής εργασίας που δεν θα κάλυπτε απλώς τα προσχήματα για τους εργοδότες, θα απαιτούσε να καθιερωθεί το σχήμα «4-16-8» ως το ζητούμενο όλων των κοινωνικών αγώνων εις το εξής. Για να δοθεί η δυνατότητα στο ανθρώπινο πρόσωπο να ζήσει και να αναπτυχθεί ολόπλευρα. Κάτι που αποτελεί την προϋπόθεση για την ολόπλευρη ανάπτυξη του συνόλου. Χωρίς υπερεργασία. Τον προϊόν τής οποίας, στο παρόν σύστημα, το προσπορίζεται ολόκληρο πάντοτε ο κεφαλαιοκράτης. Χωρίς ανεργία. Που, στο παρόν σύστημα, είναι απαραίτητη για να εξασφαλισθεί αδιαμαρτύρητα η διαιώνιση της εκμετάλλευσης του εργαζόμενου και της κλοπής τού προϊόντος τού μόχθου του.

Σε επίπεδο ιατρικής τής ευζωίας, το σχήμα «4-16-8» φαίνεται υπεραπλουστευμένο. Όμως, πρόκειται για ένα σχήμα απολύτως αποτελεσματικό, με την προϋπόθεση ότι θα επιδιωχθεί να είναι καθολικό. Θα αφορά δηλαδή όλους τους υγιείς ανθρώπους, αφού θα είναι και προϋπόθεση για την υγεία τους. Ψυχική, σωματική, κοινωνική, υπαρκτική.

Σε επίπεδο πολιτικής οικονομίας το σχήμα αυτό μπορεί επίσης να κριθεί ως καθαρά ποσοτική συνθήκη, μη λαμβάνουσα υπ' όψιν την περιπλοκότητα των ποιοτήτων που εμπλέκονται στο ζήτημα. Όμως, το ίδιο αδυσώπητα ποσοτική είναι και η βεβαιότητα ότι η κάθε μέρα έχει μόνο εικοσιτέσσερις ώρες. Και η παραγωγή αυτού του μελλοντικού αιτήματος θα γίνει μέσα από ιστορική διαδικασία. Με παράλληλο και αδιαπραγμάτευτο αίτημα τον μηδενισμό τής ανεργίας στα πλαίσια του νέου συστήματος. Εκεί είναι που εμπλέκονται οι περίπλοκες ποιότητες, όπου ένα από τα ζητούμενα που μας ενδιαφέρει είναι η πλήρης εναρμόνιση τής ποιοτικής καθημερινότητας τού ανθρώπου με τις ανάγκες τής παραγωγής στην κοινωνία. Και θα συνεχίσουν να εμπλέκονται και μετά από την βέβαιη κατάκτηση τού ποιοτικού αυτού τετραώρου, αφού η Ιστορία ποτέ δεν τελειώνει όσο υπάρχει ο Άνθρωπος.

Τέλος, σε επίπεδο ρεαλιστικής πολιτικής το αίτημα του 4ώρου φαίνεται ουτοπικό. Μα, γιατί ο άνθρωπος αγωνίζεται; Για να βρεί μέσα στο μαύρο δάσος τής Ιστορίας το στενό μονοπάτι που μετατρέπει σε πραγματικότητα αυτό που μοιάζει με ουτοπία. Αφού και η ίδια η ανθρώπινη ύπαρξη προβάλλει μέσα από την εξελικτική αυτή ζούγκλα σαν ένα αριστουργηματικό ουτοπικό καπρίτσιο.

Καλό μας μήνα!

Bassὸ...


* Η ιατρική τής εργασίας είναι θεσμοθετημένη ειδικότητα τής ιατρικής που επί κεφαλαιοκρατίας, παρά τις αντίθετες προθέσεις κάποιων από τους ιατρούς που την υπηρετούν, έχει περιοριστεί σε ένα προσχηματικό ρόλο που στην πραγματικότητα ωφελεί μόνο τους εργοδότες. Το σύστημα την χρησιμοποιεί όχι μόνο για νομιμοποίηση των βλαβερών για την ανθρώπινη υγεία συνθηκών εργασίας, αλλά συχνά και για να βρίσκει τρόπους για να αυξάνει την παραγωγικότητα των εργατών, ωσάν εκείνοι να ήσαν άλογα του ιπποδρόμου ή επαγγελματίες αθλητές.