Το τέλος μιας ξοφλημένης Δημοκρατίας

"Polis désintégré" 
 (etude Kleeante_893_CACB)
Bassὸ... 2014

του Κωστή Μπασογιάννη

- Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία που ψηφίζει νόμους κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας και ταυτόχρονα πάλι με νόμους αποστερεί από τις κυβερνήσεις τη δυνατότητα να εκπονήσουν σχέδια με σκοπό να περαιώσουν επιτυχώς μια κρίσιμη για τη χώρα διαπραγμάτευση με κακόπιστους και κακόβουλους ξένους δανειστές,

- η Κοινοβουλευτιή αντιπροσωπευτική δημοκρατία που θεωρεί ότι είναι δημοκρατικό να ενταχθεί σε ένα νέο, αμφιβόλου ιστορικής πορείας σκληρό νόμισμα πραξικοπηματικά και χωρίς να πάρει τη γνώμη του Λαού, ενώ ταυτόχρονα απαγορεύει και θεωρεί προδοτική την διακοπή αυτής της καταστροφικής πορείας με έξοδο απ' αυτή τη δεσμευτική της κυριαρχίας και ευνουχιστική της οικονομικής και πολιτκής εξέλιξης της χώρας νομισματική ένωση, ακόμη και μετά από σύμφωνη γνώμη του Λαού μετά από δημοψήφισμα,

- η κοινοβουλευτική αντιπροσωπευτική Δημοκρατία που αμνηστεύει τους μειοδότες κυβερνήτες που οδήγησαν τη χώρα στην χρεωκοπία και την υποδούλωση και λοιδoρεί, αποδομεί και τελικά διώκει όσους κυβερνούν με τον φιλόδοξο στόχο της ανάκτησης της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της χώρας είναι τελικά ένα βλακώδες και απορριπτέο σύστημα και όχι, όπως ανέκαθεν ισχυριζόταν ο τυπικός οπαδός του καπιταλιστικού φιλελευθερσμού, «το μόνο ελεύθερο και αποδεκτό σύστημα που διαθέτει η ανθρωπότητα». 

Πρόκειται για μια σαπισμένη άδεια σταφιδιασμένη φούσκα που ψευδεπιγράφως καλείται «Δημοκρατία», αφού όλες οι εξουσίες έχουν δοθεί σέ συγκεκριμένο τμήμα συγκεκριμένης τάξης, το τμήμα των σούπερ δεξιών μονεταριστών τραπεζιτών και συγκεκριμένης μερίδας των «επιχειρηματιών» τα συμφέροντα των οποίων δεν έχουν ουδεμία σχέση με τα συμφέροντα της χώρας και είναι πάντοτε αντίθετα με τα συμφέροντα του Λαού της.

Αυτός ο εκπεσμός της Δημοκρατικής αρχής σε επίπεδα ολοκληρωτικά, η ταυτόχρονη απόλυτα συγκεκριμένη μετά το '89 ολοσχερής ταξική υποταγή των εν λόγω «Δημοκρατιών» στην παγκόσμια νεοφιλελεύθερη μετα-αστική δεξιά του άγριου και φονικού καπιταλισμού και, τέλος, η μεθοδευμένη άνευ όρων παράδοση όλων αυτών των «Δημοκρατιών» στην παγκοσμιοποιημένη μονεταριστική ολιγαρχία των πολυεθνικών και των τραπεζών, πρέπει επιτέλους να προκαλέσει μέσα μας την ανάγκη επανακαθορισμού όλων των θεμελιωδών εννοιών της πολιτικής και της οικονομίας. 

Είναι ανάγκη διανοούμενοι να αναλάβουν δράση παραγωγής νέων οικονομικών και πολιτικών προτύπων έξω από το παραπάνω διεστραμένο και τελικά παρηκμασμένο οικονομικό και πολιτειακό παράδειγμα, προς στην κατεύθυνση μιας ανθρώπινης κοινωνίας αλληλεγγύης, στον αντίποδα του αποτυχημένου ως προς την συμβατότητα με την ανθρώπινη ιδιότητα νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Εκείνο καπηλεύτηκε τη Δημοκρατία διαστρέφοντας το ιδεώδες της Ελευθερίας προς την κατέυθυνση της ελευθερίας του δυνατού να συντρίψει τον αδύνατο, της ελευθερίας του ματαιόδοξου να επιβάλει την μωρία του, του άπληστου να επιβάλει την κτηνωδία του, της ελευθερίας του αγύρτη να επιβάλει την απάτη του και, κυρίως, του υψηλόφρονα ρατσιστή φραγγογερμανού ή Σάξωνα καθ' έξιν και παράδοσιν αποικιοκράτη να επιβάλει τον διαρκώς υποτροπιάζοντα ρατσισμό του.

Αντί λοιπόν να πολεμούμε να εξωραΐσουμε ένα ξοφλημένο αγελαίο σύστημα, αντί να θέλουμε να το αντικαταστήσουμε με κάποιο ολίγον πιο ψυχοπονιάρικο για τα θύματά του κακέκτυπο, ή με κάποιο πεπαλαιωμένο σύστημα οργάνωσης στα πρότυπα του σμήνους εντόμων, καλύτερα να προσπαθούμε να οργανώσουμε τη σκέψη μας και να συλλάβουμε πρότυπα πρωτότυπα και πρωτοποριακά που να οδηγούν επιτέλους σε ανθρώπινη κοινωνία και όχι σε ομάδα θηρίων.

Η επανάκαμψη του υλιστή ανθρώπου σε αξιακά πρότυπα πνευματικά, η επανασύνδεσή του με την υπαρξιακή και μεταφυσική αναζήτηση σε συνθήκες αποδοχής του ιδίου μεγαλείου και ταυτοχρόνως της ιδίας ταπεινότητας, είναι ένας μονόδρομος προς την δημιουργία της νέας ανθρώπινης κοινωνίας που για πρώτη ίσως φορά δεν θα χαρακτηριστεί ως «ουτοπία», αλλά ως «θρίαμβος».

Bassò...    Ιούλιος 2015