Του Κωστή Μπασογιάννη
Όλοι εσεις που σηκώνετε τα λάβαρα του πολέμου, λες και είναι ένα παιγνίδι για παιδιά, μια ψυχαγωγία που μοιάζει με τα ηλεκτρονικά που παίζετε και πυροβολείτε στο γάμο τού Καραγκιόζη και ανεβαίνετε πίστες, δείτε αυτές τις φωτογραφίες που προέρχονται από ένα πραγματικό βίντεο που κυκλοφορεί από έναν αληθινό πόλεμο, από το θέατρο του πολέμου στο Ορεινό Καραμπάχ.
Ο Αρμένιος στρατιώτης αναφέρει τον αποδεκατισμό τής ομάδος του. Πριν τελειώσει την αναφορά του, πέφτει απαρηγόρητος στην αγκαλιά του ανωτέρου του στον οποίο ανέφερε. Έχουν περάσει πολλοί αιώνες που οι νέοι άνθρωποι θυσιάζονται ως «κρέας για τα κανόνια» για τα συμφέροντα κάποιων που παίζουν παιγνίδια πολέμου από την ασφάλεια τού γραφείου τους σε κάποιο υπουργείο, σε καποιο στρατηγείο ή, εσχάτως, σε κάποιο Διοικητικό Συμβούλιο κάποιας πολυεθνικής.
Ο δίκαιος αμυντικός πόλεμος δεν διεξάγεται πια με τους ηρωϊκούς όρους του Μαραθώνα, των Θερμοπυλών ούτε κάν με τους όρους των Αρδεννών, της Αλβανίας και του Στάλινγκραντ. Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος δεν είναι πια ούτε ένδοξος, ούτε με σκοπό που θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι μπορεί να αγιάσει τα μέσα. Είναι μια τρομακτική απάτη, που προορίζεται να διαρκέσει αιώνια. Μια παγίδα για να εκτονώνονται οι εντάσεις σε βλακώδεις φονικές συνοριακές ή εμφύλιες σφαγές, με εθνο-αλυτρωτικό περιεχόμενο.
Έχουν στηθεί δεκάδες ζεύγη στρατών αιωνίων αντιπάλων ο ένας απέναντι στον άλλο, με σκοπό να υπηρετούν τα οικονομικά και μόνο συμφέροντα των κεφαλαιούχων όλου του κόσμου και των μάγων τής διεθνούς χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας και τής εμπορίας όπλων. Αυτές τις έτοιμες προς χρήσιν υπερβόμβες χρησιμοποιούν αδίστακτοι εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας, εργαλειοποιώντας το μίσος που οι ίδιοι έχουν υποδαυλίσει μεταξύ λαών που στην πραγματικότητα δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν και θα ζούσαν μια όμορφη και δημιουργική ζωή αν συνεργαζόταν. «Ποιός θα αρνηθεί να υπηρετήσει την πατρίδα του, το έθνος του; Να υπερασπιστεί το σπίτι του; έτσι σκέφτονται οι πονηροί ρουφιάνοι, και ανάβουν τα φιτίλια για πολλαπλές εκρήξεις, τις οποίες φιλοδοξούν να συντηρούν εσαεί μόνο και μόνο για την παραγωγή τής απαραίτητης ενέργειας στην τεράστια αντλία χρημάτων που συνηρεί το κεφαλαιοκρατικό τους σύστημα.
Στην προσπάθειά τους να κρατήσουν απέθαντο αυτό το βαμπυρικό σύστημα, σκορπούν τον πόνο και την απόγνωση στον απλό άνθρωπο, αφού προηγουμένως τον έχουν αφιονίσει με εθνικοαλυτρωτικά οράματα χωρίς ουσία, με ανόητα θρησκευτικά μίση, άσχετα και αντίθετα με οποιαδήποτε πνευματική αναζήτηση του ανθρώπου, αλλά άσχετα και με τους μεγάλους πόθους του για μια κοινωνία δίκαιη, όπου τα ανταγωνιστικά και τα φονικά ένστικτα τής ιδιωτικής κυριαρχίας θα υποστραφούν και θα εξαφανιστούν βαθμιαία. Και την δύναμή τους, που την έχουν αποκτήσει με την κλοπή τής εργασίας των ανθρώπων, την χρησιμοποιούν εναντίον όλης τής ανθρωπότητας την οποία τελικά μισούν θανάσιμα. Την μισούν, γιατί έχει από την φύση της την τάση να τους εξολοθρεύσει, να τους τσακίσει και να απελευθερωθεί απ' αυτούς, αναπτύσσοντας απερίσπαστη το επόμενο στάδιο τής ανθρώπινης εξέλιξης.
Η τρομακτική, τραγική στιγμή που το άβουλο «στρατιωτικοποιημένο» εργαλείο τού απάνθρωπου αυτού συστήματος συνειδητοποιεί τη φρίκη τής στιγμιαίας εξαφάνισης των συμπολεμιστών του, μαζί με τους οποίους είχε γαλουχηθεί ότι αποτελούν μία ανίκητη ομάδα με «ηθικόν ακμαιότατον», βλέποντάς τους όλους γκρεμισμένους σε μια στιγμή από έναν αόρατο και πανίσχυρο εχθρό, που μέχρι τώρα νόμιζε ότι το ηθικό του ήταν «ανύπαρκτον», ας είναι στιγμή συνειδητοποίησης για όλους μας.
Ο Πόλεμος είναι το χειρότερο κακό που μπορεί να συμβεί. Αλλά αν υποθέσουμε ότι είναι κάποιες φορές και αναπόφευκτος, ας αναλογιστούμε για ποιό στ΄αλήθεια σκοπό θα άξιζε να θυσιαστεί κανείς. Για ποιά πατρίδα. Για ποιά κοινωνία.
Μπασὸ...
No comments:
Post a Comment