Ο κεφαλαιοκράτης είναι αυτός που προκαλεί το ταξικό μίσος

Political Alchemies

του Κωστή Μπασογιάννη

Το ταξικό μίσος είναι κτηνώδες προϊόν του κεφαλαίου και δεν πηγάζει από την ιδιοσυγκρασία του κομμουνιστή. Είναι επίκτητο, τεχνητό και ανωφελές ψυχικά, επωφελές δε μονο ως επαναστατικό κίνητρο, ως αφορμή για την επαναστατική έκρηξη. Στην μετεπαναστατική οικοδόμηση του σοσιαλισμού δεν πρέπει να υπάρχει μίσος, αλλά ορθολογισμός και ανθρωπιά. Ο κομμουνιστής όπως και όλοι οι άνθρωποι γεννήθηκε για ν' αγαπά. Υποχρεώνεται σε μια αμυντική και εν πολλοίς παρα φύσιν έκρηξη ταξικού μίσους, το οποίο σε συγκεκριμένη στιγμή δημιουργεί προϋποθέσεις εξέγερσης και επικράτησης. Όσο υπάρχει εκφρασμένη και εφαρμοσμένη η συγκεκριμένη νοοτροπία περί ανωτερότητας όσων ιδιοποιούνται με δόλο ή βία το δημόσιο πλούτο, το μίσος δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν να σβήσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι μόνιμη επιδίωξή μας η απαλλαγή απ' αυτό το μίσος, μέσω της συντριβής των εκφραστών αυτής της νοοτροπίας. Ο κεφαλαιοκράτης είναι αυτός που προκαλεί το μίσος με την τοποθέτησή του απέναντι στη ζωή και στην κοινωνία, με την έπαρση, και την συμπεριφορά του. Και κατά την προσφιλή ύπουλη, υποκριτική και άνανδρη συνήθειά του κατηγορεί τα λαϊκά στρώματα που ο ίδιος καταπιέζει, ότι εμφορούνται από ταπεινα συμπλεγματικά συναισθήματα μίσους, φθόνου και εμπάθειας.

Το πρόβλημα, δεν είναι ηθικό ούτε μόνο πολιτικοοικονομικό. Είναι οντολογικό. Γιατί το μεγαλύτερο έγκλημα του καπιταλιστή, μεγαλύτερο κι από την ίδια την εκμετάλλευση είναι η εξώθηση προς την αλλοτρίωση της φύσης τού ανθρώπου και την παρώθησή της προς το βασίλειο του μίσους. Γιατί ο άνθρωπος νοιώθει υγεία και ισορροπία μόνο σε συνθήκες αλληλεγγύης, κοινοτικής και αταξικής ισορροπίας. Αυτή είναι η τελική φύση του ανθρώπου ως εξελισσομένου όντος. Αυτή η πορεία του, αυτό το πεπρωμένο του. Από το σκοτάδι στο φως: Ανέχομαι προσωρινά το ταξικό μίσος θεωρώντας το δίκαιο, αλλά με την άρση της καταπίεσης λογικά εξαφανίζεται και το μίσος. Πρόκειται για ένα παράθυρο στη σκοτεινή μου φύση που ανοίγει για όσο χρειάζεται για να προχωρήσει η Ιστορία. Γιατί αυτό είναι που θα τιμωρήσει την παρα φύσιν ύβρη του άπληστου κεφαλαιοκράτη, πλουτοκράτη κερδοσκόπου και των συνεργατών του. Θέτοντας την πρακτική της καταλήστευσης του λαικού πλούτου εκτός νόμου, άρα και οποιασδήποτε μορφής πλουτισμού, δεν μπορεί να αποφευχθεί η σύνθλιψη των ανθρώπων της νοοτροπίας που επιδιώκει το εις βάρος της ζωής και της αξιοπρέπειας των εργαζομένων καπιταλιστικό κέρδος. Τίποτε δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη βίαιη συντριβή, την ιστορική κατάργηση του τυπικού κυνηγού της προσωπικής οικονομικής επιτυχίας που στηρίζεται στην υποτίμηση της συμβολής των εργαζομένων με σκοπό την δημιουργία υπεραξίας.

Αυτό είναι αναγκαίο μόνο για κάποια στάδια προς την δημιουργία συμβατής με την ανθρώπινη φύση κοινότητας· τη δημιουργία Κομμούνας. Η κομμούνα δεν μπορεί παρά να στηριχθεί στον αφανισμό κάθε Ανανία και κάθε Σαπφείρας, όσο εκείνοι θέλουν να κρατήσουν για τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους το προνόμιο της ευημερίας εις βάρος της κοινότητας. Ο αφανισμός αυτός είναι στην ουσία αυτοκατάργηση και όχι προϊόν μίσους.
 
Εν τούτοις, η φρίκη που μπορεί να προκύψει από μια τέτοια ιστορική διεργασία μπορεί να ελαχιστοποιηθεί. Η βία δια της οποίας μία νέα κοινωνία θα επικρατήσει, είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την παιδεία και την επιτυχία της να διαμορφώσει την κατάλληλη νοοτροπία στους νέους. Όχι και τόσο εύκολη υπόθεση. Αλλά είναι ζητούμενο. Στους διανοούμενους μπορεί να ανατεθεί η ελπίδα τής αποφυγής θηριωδιών που εδράζονται στο εξηγήσιμο τοξικό προϊόν μίσους που από το ίδιο το κεφάλαιο έχει σπαρεί στις ψυχές των ανθρώπων.

Αυτό προσεγγίστηκε περισσότερο μέχρι στιγμής στην περίπτωση της Κούβας, όπου η έξυπνη πολιτική για την παιδεία και η σοφή και διακριτική χρήση της προπαγάνδας έπαιξε μεγάλο ρόλο στην κατα το δυνατόν απόσβεση της διαιώνισης της ταξικής βίας. Με τη χρήση μιας ιδιότυπης γοητείας και ακαταμάχητης πειθούς - παρά τη λυσαλέα επίθεση του διεθνούς κεφαλαίου - που εξασφαλίζει η σύμφωνα με την αληθινή φύση του ανθρώπου κοινωνική, ιστορική και οικονομική λειτουργία.

Πιστεύω ότι ο έλεγχος των τοξικών επιπτώσεων τού από το κεφάλαιο προερχόμενου αναπόφευκτου ταξικού μίσους είναι καθήκον του κομμουνιστή προς την ανθρώπινη Ιστορία.

 bassὸ...

28 Φεβρουαρίου 2017

Errico Malatesta