Κάθε λάθος τους είναι όπλο στα δικά μας χέρια

του Κωστή Μπασογιάννη

Όταν ο καπιταλιστής ιδιοποιείται την υπεραξία της συλλογικής προσπάθειας αποκομίζοντας αμύθητα υπερκέρδη, μεταξύ των άλλων εγκλημάτων που διαπράττει είναι και η διαιώνιση και εξάπλωση του φθηνού εκείνου μέρους της αστικής κουλτούρας που ικανοποιεί την ματαιοδοξία και τον ανταγωνισμό σε επίπεδα συμβολικά. Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια, συνεχίζοντας την παράδοση της μετα-βιομηχανικής μεγέθυνσης των βασικών ενστίκτων τού κτήνους, δημιουργήθηκε ο συμβολισμός τού γρήγορου αυτοκινήτου, ως μεγέθυνσης του πέους, όπως εύστοχα έχει χαρακτηριστεί. Μία ατυχής, επιφανειακή και τζούφια εξελικτική απόφυση της πάλαι ποτε ένδοξης εικόνας του παληκαριού με το άλογό του - τζούφια, όπως και κάθε προσπάθεια ανάδειξης της σεξουαλικότητας με την επίδειξη του ακριβού, του επωνύμου, του πολυτελούς προϊόντος που υπονοεί, ή μάλλον πετάει με θράσος στη μούρη του ερωτικού στόχου, την πλούσια καταγωγή τού «ευγενούς» γόνου, ή την κερδοφόρο βαρβατίλα του χυδαίου «αυτοδημιούργητου γαμβρού» (ή και, τελευταίως, νύμφης).

Αυτό το γρήγορο αυτοκίνητο που συνεχίζει και παράγεται και γίνεται μάλιστα προσιτό και σε πιο μικρομεσαία στρώματα, αποτελεί στόχο για κάθε καθωσπρέπει κάγκουρα, που κυκλοφορεί με χιλίων ειδών πειραγμένες μαϊμούδες προεκτάσεις του πέους του, κάτω από την υπόκρουση των απείρων ντεσιμπέλ τού επίσης ειδικά φτιαγμένου καρ στέρεο και των γούφερ του. Ταχύτητα, θόρυβος και, όπως έλεγαν οι πιο παλιοί: μαγκιά κλανιά κι απόστημα.

Στα ταλαιπωρημένα λαϊκά στρώματα μπορεί κανείς να αναγνωρίσει το δικαίωμα να αναδείξουν και κάποιους λίγους κουραδόμαγκες (έτσι έλεγαν τον κάγκουρα οι παλιοί) ή κάποια κομπλεξικά κακόμοιρα που ονειρεύονται κάποτε να γίνουν οι αφεντιές τους εκείνοι που ταλαιπωρούν τον κοσμάκη, για να είναι αυτοί πλέον που θα αποκομίσουν τα βρώμικα κέρδη της κεφαλαιοκρατικής απάτης. Αν αυτοί οι θλιβεροί κυνηγοί της «επιτυχίας» γίνουν πολλοί, η εργατική τάξη νοσεί βαρύτατα. Γιατί παράγει την προϋπόθεση της ίδιας της της καταστροφής, μέσα από τον πόθο μιας χίμαιρας: της μετατροπής των πάντων σε αστούς. Εκείνοι, μεθυσμένοι από το όνειρο μιας τέτοιου είδους γενικής ευμάρειας θα συσσωρεύονται όλο και περισσότερο σε εγκληματικές πολιτικές σπείρες τρέχοντας πίσω από εθνικιστικά, θρησκευτικά ή παγανιστικά ιδεογραφήματα. Και έτσι πολύ σύντομα θα φθάσει η ώρα του φασισμού. Όσο είναι λίγοι και απομονωμένοι, απορροφώνται ως βαστάζοι και λακέδες στις αυλές των αστικών βαμπίρ και παίζουν τον ρόλο του εφιάλτη με χαφιεδισμούς και ρουφιανιές, αφήνοντας τον χώρο της λαϊκής γειτονιάς πιο ελεύθερο να γεννά επαναστατική δυναμική.

Αλλά μέσα στο πάρκο του κάστρου της πλουτοκρατίας η κουλτούρα του αυτοκινήτου – πέους, όπως και κάθε αεροδυναμικού πανάκριβου επωνύμου προϊόντος, αποτελεί μια προκλητική δημόσια δήλωση του τύπου: «ό,τι και να γίνει, εγώ θα σας πατάω κάτω και δεν θα δίνω σε κανένα λογαριασμό». «Ελέγχω όλους του μηχανισμούς και ό,τι ισχύει για την πλέμπα, δεν ισχύει για μένα». Αποτελεί μέρος μιας νοοτροπίας φυσικής επιλογής που βασίζεται όχι στη γοητεία της ποιότητας και του ύψους τής ευγενούς κοινωνικής ανθρώπινης φύσης, αλλά σε μια ψευδοευγένεια της ταξικής καταγωγής ή της γήτευσης μέσα από την ξιπασιά του τυπικού «αυτοδημιούργητου» καθάρματος, μέσω του ταχυκίνητου μεταφορικού εργαλείου που κοστίζει όσα ο μέσος εργαζόμενος βγάζει σε είκοσι χρόνια, τρέχει με ταχύτητα μεγαλύτερη του ενός τετάρτου της ταχύτητας του ήχου και έχει επιτάχυνση περισσότερο από το ένα τρίτο της επιτάχυνσης της βαρύτητας.

Πολλοί διαμαρτυρήθηκαν για τη δημόσια καταδίκη από το μεγαλύτερο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας ενός νέου πλουτοκρατικής καταγωγής, που σκοτώθηκε παίρνοντας μαζί του και τις ζωές μιας γυναίκας κι ενός παιδιού, βυθίζοντας στην απελπισία ένα δυστυχή κοινό θνητό που είδε την οικογένειά του να φλέγεται μπροστά στα μάτια του. Ειπώθηκε ότι τέτοια ατυχήματα γίνονται από άτομα όλων των οικονομικών τάξεων και ότι είναι κακοπροαίρετοι, συμπλεγματικοί και άδικοι εκείνοι που με αφορμή ένα τόσο θλιβερό δυστύχημα εξαπολύουν μύδρους εναντίον τής μεγαλοαστικής τάξης με τις πόρσε και τις φερράρι της. Αντίθετα με όλους αυτούς, υποστηρίζω ότι αυτή η ευαισθησία, όσο και αν είναι φορτισμένη ταξικά, είναι προς τιμήν της Ελληνικής κοινωνίας.

Ξεχνούν όλοι αυτοί ότι στο σύστημα που εδώ και αιώνες έχει κυριεύσει το ανθρώπινο γένος και το κατατρώει σαν επώδυνη φαγέδαινα, αυτοδιαφημίζεται ως το σύστημα της αξιοκρατίας, της αριστείας. Της αρχής των ικανωτέρων, που μέσα από τον υγιή ανταγωνισμό αναδεικνύονται και άρχουν της λιγώτερο ικανής βάσης που ακολουθεί και δικαίως τιμάται και αμοίβεται λιγώτερο. Σύμφωνα με τη λογική αυτής της προπαγάνδας, την οποία ενστερνίζονται βλακωδώς και πολλοί εργαζόμενοι - δούλοι των πλουτοκρατών, όποιοι έχουν την καπατσοσύνη να βγάζουν χρήματα στο σύστημα αυτό, όποιοι δηλαδή χειρίζονται καλύτερα την μηχανή συσσώρευσης κεφαλαίου, όποιοι έχουν αναπτύξει περισσότερο την τέχνη της ιδιοποίησης του δημοσίου πλούτου, αυτοί είναι και οι κύριοι του κόσμου, οι άριστοι ηγέτες που θα οδηγήσουν την ανθρώπινη κοινωνία σε καλύτερο μέλλον. Με λίγα λόγια όλοι εμείς πρέπει να δεχθούμε και να σεβόμαστε αυτή την άθλια ομάδα κερδοσκόπων και τους κακομαθημένους γόνους της.

Αυτή η αφόρητη προπαγάνδα έχει διαιωνίσει την επιβολή τών πλουτοκρατών στις κοινωνίες και έχει ενδυναμώσει την τρομακτική παγκόσμια τυρρανία τους. Και αυτή η καταπίεση δεν αφήνει κανένα περιθώριο επιείκειας και ανοχής της προκλητικής σημειολογίας, της συμβολικής υποκουλτούρας των αστών, μέρος της οποίας αποτέλει και η τρελλή κούρσα της πόρσε του Mr Jumbo που ξεκλήρισε την οικογένεια. Όταν κάποιοι θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους, κάθε λάθος τους είναι κόλαφος για τους ίδιους, τα παιδιά τους και όλο τους το σόι. Κάθε τους λάθος θα είναι ένα ακόμη όπλο στα χέρια του φτωχού και καταπιεσμένου λαού εναντίον αυτών και του άθλιου τυραννικού καθεστώτος τους.

Bassὸ...

28 Φεβρουαρίου 2017