Πεντάκις σε ισόβια βασανιστήρια μέχρι θανάτου

Reflection
Bassò... 2003

Ποιοί ιατροί έχουν αναλάβει τον βαρέως πάσχοντα Σάββα Ξηρό; Γιατί δεν νοσηλεύεται κανονικά; Γιατί βρίσκεται στο αναρρωτήριο των φυλακών και όχι στο νοσοκομείο; Αν αυτό οφείλεται στην παρέμβαση παραγόντων της πολιτείας, γιατί αυτοί οι ιατροί δεν το καταγγέλουν; Γιατί δεν ελέγχονται ως επίορκοι από την επιτροπή δεοντολογίας του Ιατρικού συλλόγου;

Απάντηση: Γιατί δεν ζούμε μόνο σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, αλλά και σε μια σκοτεινή φωλιά μιας αγέλης κάποιου αγνώστου είδους κατώτερου θηλαστικού, που τα μέλη της νομίζουν ότι είναι άνθρωποι. Ναι, ξέρω ότι ο Σάββας Ξηρός είναι μέλος της 17Ν, που με τις επιλογές της (μεγάλο μέρος των οποίων, ας μην το αρνούμαστε, απολάμβανε ευρύτατης λαϊκής αποδοχής), προκάλεσε δυστυχία στις οικογένειες των θυμάτων της. Μια δυστυχία που το καθεστώς, οι νόμοι του και η δικαιοσύνη του εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο για να δικαιολογήσουν την καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου στην αντιμετώπιση αυτού του ανθρώπου. Όμως η σαδιστική και εκδικητική συμπεριφορά του καθεστώτος στον βαριά άρρωστο και ακίνδυνο πια Σάββα Ξηρό, από την ημέρα της σύλληψής του μέχρι σήμερα είναι τόσο κτηνώδης, που έχει πλέον υπερβεί κατα πολύ την βιαιότητα των δικών του πολιτικών πράξεων και ακυρώνει την νομιμότητα της ποινικής του τιμωρίας εφ όσον αυτή εκφυλίζεται σε εκδικητική μανία, μια αργή, βασανιστική και εμπαθή εκτέλεση θανατικής ποινής. Άλλωστε απ ότι ξέρω ο Σάββας Ξηρός καταδικάστηκε σε κάθειρξη και όχι σε θάνατο με μακροχρόνια βασανιστήρια, ούτε σε στέρηση του δικαιώματος ιατρικής φροντίδας. Το καθεστώς έχει, με τις επικρατούσες συνθήκες, το ιστορικό πλεονέκτημα και ως εκ τούτου διατηρεί για τον εαυτό του το βάσει του αρχέγονου φυσικού νόμου δικαίωμα να του συμπεριφερθεί ως αντίπαλο, μισητό εχθρό, ακόμη και να προσπαθήσει να τον εξοντώσει σωματικά και ηθικά αφού, όπως είπαμε, μόνο κατ' όνομα και κατα δήλωσιν των αξιωματούχων του είναι δημοκρατία. Ο εκάστοτε ιατρός όμως που τον αναλαμβάνει έχει το καθήκον να πολεμήσει με όλα τα μέσα για να του εξασφαλίσει σωστή περίθαλψη. Και οφείλει να καταγγείλει δημόσια και ονομαστικά οποιονδήποτε παρέμβει στο έργο του. Όσο νομότυπη και αν του παρουσιάζεται αυτή η παρέμβαση, υπέρτατος όλων των νόμων είναι στην περίπτωση αυτή η ιατρική ηθική και δεοντολογία, που ζητά από τον θεράποντα να τοποθετήσει το έργο του υπεράνω κάθε αρχής και εξουσίας. Αλλά όταν η κοινωνία λειτουργεί ως συμμορία πού να βρεθούν τέτοιες αξίες;

Κωστής Μπασογιάννης
4 Δεκεμβρίου 2013