S.L.V σε σκηνοθεσία Κωστή Μπασογιάννη sto ArtHouse

Theater - Film

Σπύρος-Ανδρέας Παπαδάτος, Ζωή Μαντά, Νατάσα Γιάγκου

Τον Μάιο – Ιούνιο 2008 στο ArtHouse Bar Theater παρουσιάστηκε από την Mandoo η παράσταση SLV, βασισμένη στην ταινία του Στήβεν Σόντερμπεργκ Sex, Lies and Videotapes (1989) σε σκηνοθεσία Κωστή Μπασογιάννη, Σκηνικά και κοστούμια Άννας Μαχαιριανάκη, φωτισμό Andrian Frieling, με τους Σπύρο Ανδέα Παπαδάτο, Κατερίνα Σαβράνη, Χρήστο Λιακόπουλο Νατάσσα Γιάγκου, Ζωή Μαντά. Στα Βίντεο που επιμελήθηκε η Ζωή Μαντά, έπαιξαν οι ηθοποιοί Ευγενία Δελιαλή, Λασίσα Βέργου και Δήμητρα Παξινού.
Ακολουθεί κείμενο του σκηνοθέτη για την παράσταση.

Κατερίνα Σαβράνη

διαβάστε το κείμενο εδώ:

Η ταινία «Σεξ, Ψέματα και Βιντεοταινίες προβλήθηκε στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα. Η επιτυχία της στο υπό διαμόρφωσιν τότε νεομικροαστικό κοινό της μικρής μας χώρας δεν σήμανε βέβαια και καμμιά αλλοίωση στην προκαθορισμένη πορεία προς την παρακμή που περιέγραφε η υπέροχη αυτή ταινία, αναφερόμενη βέβαια στην κοινωνία των ΗΠΑ. Η απόφασή μου να ελληνοποιήσω την ιστορία του SLV οφείλεται στην παρατήρηση ότι εκείνο που ίσχυε είκοσι χρόνια πριν στις ΗΠΑ, η καταλυτική παρακμή του θεσμού του Γάμου και της οικογένειας μαζί με τον εκφυλισμό του αμερικάνικου ονείρου, ισχύει σήμερα στην Ελλάδα συνοδεύοντας τον εξευτελισμό όλων των ιδρυτικών του νεοελληνικού κράτους μύθων. Στο θεματικό αυτό πλαίσιο οι αρχετυπικοί χαρακτήρες του έργου κινούνται και αλλάζουν με τη βοήθεια κάποιων μορφικών πειραματισμών.

Στην Παράσταση αυτή πειραματιστήκαμε με την ταυτόχρονη και επάλληλη χρήση μέσων όπως το βίντεο, η κινηματογραφική μοντάζ σεκάνς, οι παράλληλες δράσεις σε σκηνή και οθόνη, τόσο στην υπηρεσία της αφήγησης, όσο και σε μορφική ή συμβολική αποστολή. Το αποτέλεσμα θα κριθεί από τον θεατή και ελπίζω η συζήτηση που θα γίνει να αποδώσει τα αποτελέσματα που αξίζουν οι τόσοι μόχθοι των συντελεστών αυτής της παράστασης. Τους ευχαριστώ όλους και ιδιαίτερα τους ηθοποιούς που παλεύουν κάθε βράδυ με τον αδυσώπητο χρονικό περιορισμό και την μορφική παραξενιά του βίντεο, καλούμενοι σε κάποια σημεία να παίξουν με την ψυχρή και ακριβή ανάσα της οθόνης, προσπαθώντας να της δώσουν συγχρόνως ψυχή με την προσωπική τους ζωντανή παρουσία και τέχνη. Δεν είναι εύκολη η εργασία αυτή. Είναι όμως απαραίτητη, πιστεύω, στο θέατρο της εποχής μας, που δεν έχει άλλη επιλογή από την προσαρμογή στο μετακινηματογραφικό μάτι του σύγχρονου ανθρώπου.

Μια τέτοια εξέλιξη φιλοδοξεί να υπηρετήσει το πείραμα που θα δείτε στο SLV. Και τα συμπεράσματα δικά σας.

Κωστής Μπασογιάννης