Φτωχοί σε ελπίδα, μηδενικοί σε ουσία

Thoughts

«Ερείπιο» photo: Bassὸ... 2010

του Κωστή Μπασογιάννη

 

Κοκορεύεται για τα βραβεία του, τους ακαδημαϊκούς του τίτλους ή ακόμη και για τον ...δείκτη νοημοσύνης του μόνο όποιος δεν έχει την ικανότητα να μιλήσει με αυθεντική ζωντανή Τέχνη στις ψυχές των ανθρώπων, ούτε να παράγει Επιστήμη για τον άνθρωπο και όχι για τα οικονομικά συμφέροντα. Σκοτίζει τον κόσμο με την αποξηραμένη ακαδημαϊκή θεολογία του μόνο όποιος δεν θέλει να αγαπήσει Θεό και Ανθρωπο, παράγοντας ταπεινά αληθινή Θεολογία. Ζαλίζουν την ανθρωπότητα με την ένδοξη Ιστορία τους μόνο όσοι αδυνατούν πλέον να γράψουν Ιστορία με οποιονδήποτε τρόπο.

Και κατά διαβολική (κυριολεκτώ) σύμπτωση, όλοι οι παραπάνω υπερηφανεύονται ότι ανήκουν σε κάποιο περιούσιο έθνος ή ξακουστή υπερεθνική οντότητα ή συντεχνία, πάντα με τάσεις να κυριαρχήσουν στους πιο αδύναμους ανθρώπους ή λαούς, που τους θεωρούν υπανθρώπους. Τους οποίους ονειρεύονται να ταπεινώσουν, να αφομοιώσουν, να «εκπολιτίσουν». Τους οποίους όμως, κατά βάθος στις μέρες μας, τρέμουν στην ιδέα ότι κάποτε θα τους αντιμετωπίσουν σε πεδίο μάχης, οι θρασύδειλοι. Και κατά ακόμη πιο διαβολική (κυριολεκτώ) σύμπτωση, όλοι οι παραπάνω, σε όποια κοινωνικοοικονομική τάξη κι αν ανήκουν, υποκλίνονται μπροστά στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα ανατολής και δύσης, το οποίο μαύρο φίδι που σε έφαγε, αν τολμήσεις να τους θίξεις. Πάντα έτοιμοι να αναδείξουν σε θέση ισχύος το Τέρας και τον συνήθως φαιδρό πολιτικάντη εκλεκτό του.

Λοιπόν, επειδή κι εγώ στην πορεία της ζωής μου έχω σαν κουτορνίθι κατά καιρούς πέσει (έστω και πρόσκαιρα) σε παρόμοιες παγίδες, δηλώνω μέτριος έως κακός επιστήμονας, άθλια βαρετός καλλιτέχνης, κακός και ανάξιος Χριστιανός και χλιαρός Έλλην, Μακεδονοαδιάφορος, ανάξιο και νόθο τέκνο της Πατρίδος. Γιατί μόνο έτσι θα διατηρήσω έστω και μια αμυδρά ελπίδα, απερίσπαστος από την φενάκη τού γεγαυρωμένου πλήθους και της ναρκισσικής εκλεκτότητας, να ονειρευτώ και να εργαστώ για ένα κόσμο καλύτερο που, πιστέψτε με, είναι εφικτός. Αρκεί να αποδεσμευτούμε όλοι από τις παραπάνω παρακμιακές παραφροσύνες. Μόνο έτσι ίσως μπορεί κάποιος ή, ακόμη καλύτερα, κάποιοι να δημιουργήσουν σήμερα κάτι για το οποίο θα είναι πράγματι περήφανη και η πατρίδα.

Κάποτε θα συνέλθουν και θα δούν οι μαζικά ή και γονιδιακά «εκλεκτοί» και εθνικά «άριστοι» πόσο φτωχό σε ελπίδα είναι το θέαμά τους και πόσο μηδενική η ουσία τους. Γιατί η αληθινή αξιοσύνη Ανθρώπων και Λαών δεν μετριέται με την τιμή των προγόνων τους στο διεθνές παζάρι ιστορικών αξιών, των οποίων το κοπυράιτ με κακότροπη μικροψυχία διεκδικούν. Στα παζάρια, άλλωστε, οι τιμές κάποτε πέφτουν και οι εκλεκτοί χρεοκοπούν. Πόσο ευάλωτος αλήθεια είναι ο δοκών εστάναι, το ψώνιο με τα αρχαία ασημικά του, μπροστά στην τρικλοποδιά που του βάζουν όλοι εκείνοι που δεν έχουν τίποτε να χάσουν και τον έχουν πάρει στο ψηλό!

Μετριέται η αξιοσύνη με την ικανότητα και το κουράγιο των ιδίων να παράγουν πολιτική και ποίηση, επιστήμη και τέχνη, φιλοσοφία και θεολογία σήμερα! Και δείκτης αυτής της ικανότητας, όταν και άν ποτε την κατακτήσουν, θα είναι και η απόκτηση μεγαλοψυχίας, η απλόχερη γεναιοδωρία, η αίσθηση τιμής σε περίπτωση που κάποιοι άλλοι θελήσουν να οικειοποιηθούν, έστω και προχείρως στην αρχή, το όνομα, την ουσία, ή τις δυνατότητες του πολιτισμικού προϊόντος που εκείνοι χάρισαν στον κόσμο.

Βassὸ...

«A Shocked Nation» Photo: Bassò, 5-6-2011